yaşarken berbat, tiksinç hatta bir an önce bitse de kurtulsam denilen anıların yıllar geçince hoş bir iz bırakmasıdır. henüz lise bitmese de böyle düşünüyorum.*
pisuvar kırıp, camdan atlamaya çalışırken çerçeveyi söken, kalp spazmı geçirip yarım saat sonra mekanda şarkı söyleyen bir arkadaş, saçları salık diye kızları merdivenlerde patır patır sürükleyerek aşağı indiren bir hoca, etrafı kameralarla dolu bir bina ve "çıkışta gel." lafları.
- Sırf 'günaydın' demek içir her sabah yapılan sıra
- Her istiklal Marşı'nda şapkalı bir çocuğun uyarılması
- Okula girmeden önce yapılan etek-saç-ayakkabı kontrolü
- 'oğlum niye gülüyorsunuz? söyleyin biz de gülelim'
Ama şahsi olarak aklımın ücra köşesine kırım kongo gibi yapışmış olanı ise şudur :
Eşit ağırlık öğrencisiyseniz ve matematik hocanız türev anlatıyorsa ve siz hafiften anlamamışsanız
iki kaşımın ortasına balgam yapıştıran coğrafya öğretmenim. -hayatımda derin izler bırakmıştır.- böyle bir eylemin açıklaması olarak: ay gülerken yanlışlıkla oldu idi.
