aşk nedir ?
sevgi nedir ?
tutku nedir ?
evlilik nedir ?
bence bunların hepsi bir oyundur, oyunda iyisen eğer kazanırsın yoksa kaybedersin, bu da oyunun ilk kuralıdır.
çok içimize kapanık değilsek liseden beri hatta orta okuldan beri birçok sevgilimiz olmuştur. bu sevgililerin nerde olduğunu ne yaptığını şimdi kiminle yattığını hiç bilemeyiz, tek bildiğimiz onları çocuklarımıza hatta torunlarımıza anlattığımızdır. peki niçin böyle olmak zorunda niçin lisedeki sevgilimizle evlenemiyoruz? başında dediğim gibi bu bir oyun ve birçoğumuz bu oyunda hata yapıyoruz, dikkat edin birçoğumuz diyorum çünkü bu oyunu bozanlar nadirde olsa her zaman oldu ve olacaktır.
1- lisede herşey saçmadır. iki tarafta sevgi, aşk, hayat, evlilik nedir bilmez.
2- lise bitince herkez bir tarafa dağılır.
3- lise biter universite başlar orada iki tarafta farklı şeylere yönelir.
4- biri kazanır biri kazanamaz arada kültürel çatışmalar başlar.
5- eskiden beri beraber olunduğu için ilerde heyecan kalmaz.
6- aileler karşı gelir, kafalarında başka bir kızın hayalini kurarlar.
.......... peki bu altı maddeyi yenip evlenmek çok mu zor ?
bu bir oyunsa eğer, biz gerçekten sevmediysek eğer başka bir yerde onu unutcaksak, üniversitede başka birini bulup geçmişe güleceksek, ne kadar salakmışım diyeceksek biz yağmurun altında onunla gezmemiz, lise çıkışı sevgidiğimiz insanı beklerken yaşadığımız heyacan, içimizdeki aşk, bunların hepsi yalan mıydı ? biz kimi kandırıyorduk ? kendimizi mi, karşımızdakini mi, kalbimizi mi ?
bu bir oyundur. kazanmak güçtür.savaşmak zordur ama bu oyunu kazanlar varsa ki var olduğunu nadiren olsa da duymuştum, işte o zaman bu kişiler her gece uyurken yanında yatan insana baktığında: 'ne zoruluklar yaşadık ama işte bak çocukça hayal dediğimiz şeyler gerçek oldu eğer bu bir oyunsa bu oyunu ben bozdum diyebilecektir.'
bence bu oyunu bozmalıyız; çünkü bu hayattaki en kötü şey geriye bakıp 'keşkee keşke yapsaydım, keşke savaşsaydım' demektir.
(bkz: ebeveynlerim) *
şu zaman için zordur bunu kabul etmek gerekir. "bir elinde cımbız bir elinde ayna umurunda mı dünya" düsturuyla yaşayan bir gençlik için fazla ağırdır. lakin bundan 20-30 yıl hatta 10 yıl önceki nesil için çok da absürt değildir.
lise bittiği gibi evlenmiş insanlar için bu sanırım ? liseden ilişikiyi sürdürüp, üniversitede ayrılmayıp, sonra evlenen çiftler var mı ya ? varsa ve şu an bunu okuyorsa tebrik ediorum burdan kendilerini. (bkz: helal olsun)
olabilecek bir olaydır. imkansız değildir. abartılı da değildir. kimileri kendine uygun insanları yıllarca bulamaz, kimileri lisede bulur. hatta ortaokulda birbirini bulmuş sevgililer de vardır muhakkak.
kader...
zaten -umulduğu gibi olduğunda- yıllarca sürecek ama ağır çekimli bi işkencenin içine ; insanın kendini bile bile ve gençliğinin baharında atmış olma durumu
Üniversiteyi ayrı şehirlerde okurken aramıza mesafe girmişti, ayda 1 falan konuşuyorduk üniversite boyunca. Ama değişmediğini tahmin ediyordum.
Sonradan evlilik teklifimi kabul edince yanlış düşünmediğimi anladım. Bir yola giriyoruz haydi bakalım. *
Lise de ki arkadaşlarımıza davetiye falan gönderecek miyiz şimdi?
