şaşırarak katıldığım başlıktır. ilköğretim okulunda iken saçlı müdür ve müdür yardımcılarına, lisede ise hep kellerine denk geldiğimi farkedince ürktüm açıkçası.
elinde söğüt ağacından yapılmış sopayı eksik etmeyen müdür yardımcılarıdır.
bundan 10 sene öncesi. lise 1 öğrencisiyiz. yüzümüzde ergenlikler, dünyadaki düzenin hala değişebileceği inancını taşıdığımız yıllar. ders ingilizce. dersin hocası okula yeni gelmiş. sınıfta huzuru bir türlü sağlayamıyor. en sonunda hoca dersten çıkar. tekrar sınıfa bir sinirle döner. içinde şahsımında bulunduğu 8 kişilik bir grubu ayağa kaldırır ve kel müdür yardımcısının odasına gönderir.
müdür yardımcısı okulda en tırsılan hoca olmakla birlikte okulun bahçesindeki söğütlere olan ilgisiyle tanınır. zira o söğüt ağaçlarından sayısız sopa imal etmiş, sayısız sopayı muhtelif öğrenciler üzerinde kırmıştır. hocanın odasına tırsarak 8 kişi girilir. hoca önündeki deftere bir şeyler karalamaktadır. dayak yeme ihtimaline karşı herkes sıranın sonuna geçmeye çalışmaktadır. şahsımla bir arkadaş arasında çekişme yaşanmaktadır. tam ben sıranın en sonuna geçtiğim anda:
müdür yardımcısı: (müthiş bir naziklikle) çocuklarım, yavrularım neden derste konuşuyorsunuz? (bu ses tonu sonrasında sıranın sonunu kapma savaşı son bulmuştur, son sırada şahsım kalmıştır)
gruptan biri: (nazikliğin verdiği gazla) hocam dersler sıkıcı geçiyor. (bu esnada nöbetçi öğrenci odaya girer, müdür yardımcısının yanına bir şey bırakır)
müdür yardımcısı: lan dersler sıkıcı geçiyor diye her sınıfta dansöz mü oynatacaz? açın lan elinizi orosbu çocukları!!! (evet bu küfürü etti)
nöbetçi öğrencinin müdür yardımcısının yanına bıraktığı, yeni kesilmiş ve budanmış dövmeye hazır hale getirilmiş söğüt dalı müdür yardımcısı tarafından ele alınır. eller açılır, (fıstık gibi hareketi şeklinde, öyle avucu açmak yok, yani bütün parmaklar diklemesine birleşik) en baştaki öğrenciden başlanır. sopayı yiyen ah uh sesleri eşliğinde odadan dışarı çıkmaktadır. ikinci öğrenci, üçüncü öğrenci... derken sıra bana gelir.
eller açılır. hoca birer tane indirir. tam odadan çıkmaya yeletenirken:
müdür yardımcısı: bir daha aç lannnn!!
eller bir kez daha açılır. daha sert sopa darbeleri iner. parmakların kırıldığından şüphe edilmektedir. çıkmak için hareketlenildiğinde:
müdür yardımcısı: aç lannnn!
eller bir kezs daha açılır. üçüncü turda döner. bakar ki sopa böyle kırılmayacak, tekme tokat dalmaya başlanır. en sonunda omuzla boyun arasındaki bölgede sopa kırılır. iki üç tane daha yumruk ve tepik eşliğinde odadan atılırım. grup ise tek dayak yiyen benmişim gibi gülmekten yerlerde sürünmektedir.
özet olarak sevgili liseli arkadaşlarım, dayak sırasına sondan veya baştan girmeyin. ortalar en sağlamı oluyor.
bu statü için başvurulduğundaki şart kel olmaktır. bi de feci sinsi olmak, tercih nedenidir. kafadan hava alınca herhalde dengeler bozuluyor, bunu tam sağlama almak istiyor yönetici takımı.
evet abi alayı keldi ya. bizim lisedeki öğretmenlerin geneli de keldi. bir gün bir tanesi istemsiz bir şekilde "kelin merhemi olsa kendine sürer evladım" biçiminde pot kırmıştı, yarılmıştık, hoştu.
sınıfa getirilmesi yasak olan çikolataları öğrencilerden alıp odasında birkaç gün beklettikten sonra yiyendir. erkek öğrencinin yanına sessizce yaklaşıp, omzuna dokunduktan sonra 'seni motorsikletimle gezdirem mi' diye sorandır. yine de özlenendir.
(bkz: motorsikletli abdullah)
genelde sinirli gibi gözükür ki böyle olması lazım yoksa otoriteyi sağlayamaz ama özünde çok cana yakın insanlardır hele okul dışında ateş istersiniz, okulun yanında ki çay bahçesine gider çay içer muhabbet edersiniz falan.
genellikle keldirler. hatta göbekleri de vardır. bizimkisi biraz uzunca olanlarından idi. ama öyle bir adamdı ki sevmeyeni yoktu. tanıdığım, bildiğim en baba hocaydı. hepimizin babasıydı. okuldaki diğer hocaları toplasan bile bir kamil baba etmezdi..
