belalı bir liseye gittim. çünkü bende belalıydım. tüm belalılığıma rağmen sayısal bölümü seçerek tüm öğrencilik hayatımın a. koyacak ve tüm derslerden sıfırı alacaktım. okul yönetmeliğinin diz altı dediği eteği daha evden çıkmadan göt altı hizasına getirmiştim bile.lise bir kitapları yerine 2 kitaplarını alarak tüm okulu kuul ve anarşist tavrımdan dolayı hayranlığa boğacak, böylece tüm ödevlerimi o öndeki dört eziğe yaptıracaktım. beni parmaklarıyla gösterip gizlice birbirlerinin kulağına benim gibi olmak istediklerini söyleyen kızların öpüşme kapasitesi olan tüm oğlanları peşimde koşturacaktım. öğretmenlerin müfredatı gibi her şeyi ince ince planlamış ve uygulamak için sabırsızlanıyordum.
ta ki , sırayla okula girerken merdivenlerden düşüp götü başı dağıtana kadar. bu memleket sadece ve sadece bir düşüş yüzünden müthiş bir beyni kaybetti.oysa deli icatlar yapacak, belki sekskolog olacak, belki de uzaya vibratör yollayacaktım. fakat düşmüştüm ve yapacak bir şey yoktu. artık ezik ve siniktim. koridor köşelerinden okulda ki tüm yakışıklı oğlanlarla öpüşen kızlara bakıyor wici köşelerinde göz yaşı döküyordum. her fırsatta okuldan kaçıp klimanjero leoparı gibi yüksek tepelere çıkıp zalim kaderime lanet okuyor "alla alla bugünde epey rüzgar var" diye düşünüyordum.
zaten sonra gittim referandum da "evet" oyu verdim. o derece şuursuz, bilinçsiz ve mesnetsizdim artık.
