sevdiğim hocalarımdan biriydi. adamın her daim gülümseyen bir surat ifadesi vardı. belki de gülümsüyordu gerçekten bilmiyorum. derse gelip, "şu ağacı görüyor musunuz? sizin test çözmeniz için orada ve şimdi oraya gidiyorum." diyordu ve çıkıyordu. o adamdan sonra felsefecilerin hayatında mantık aramaz oldum.
trükan hoca'ydı.
çok farklıydı , bazen trollüyo gibi yapardı bizi bazen de biz öyle yapardık.
garip bir ilişkisi vardı bizim sınıfla.
rehber hocamız oldu üstelik bir yıl da.
bazen sinirlenirdi.
her şey hep en önde oturan çalışkan kızın onun dersinde en arkaya geçerek boynuna pembe atkı takması ve türkan hoca'nın onu banu alkana benzetmesiyle başlamıştı.
geçen öğretmenler gününde de aradığımda çok sevinmiş ve beni de sevindirmiştir kendisi gb
Biraz soğuk bir tipti.
Gardırop fuat a benzerdi iri kıyımdı ki fuat abi derdik ona.
Aklımda kalan bir şey de bir gün dersi edebiyatçının sabote etmesi olmuştu.
Elinde bi sınav için verdiğimiz dilekçelerle gelmişti.
Olayın sorumlularından biri de bendim ona göre.
Ha birde Devlet izin verirse birgün dahil olacağım kategori.
Kısa boylu, boynu olmayan, aynı zamanda gülümsemesi de olmayan, durup durup sözlü yapan bir kadındı. Sanırım eline erkek eli değmemişti. Bu yüzdendir bu tavırları.
kendini üniversite profesörü sanan tipti. bir de istanbul üniversitesi bana öğrendiklerimin çeyreğini bile katmadı falan diye konuşurdu. o zaman üniversitede dekan olsaydın, doçent olsaydın, devlet okulunda liselilerle işin ne?
ismini hatırlamıyorum ama tam bi piç kurusu idi ve bizde endüstri meslek lisesi öğrencisi olduğumuz için en az onun kadar piçtik. sınıfta dönen taşak muhabbeti yüzünden gözlerimizden yaş gelirdi. sürekli tartışmaya girdiği mal arkadaşımız gökhaının ağzına ayağını sokmaya çalışması gerçekten muhteşem ötesi bi olaydı. *
11. sınıfın başında "işte aradığım ders, işte aradığım adam, işte benim kurtuluşum" diye sevinmiştim. bir anda bu sene çok çalışkan olacağımı, çok daha sorumlu bir insan olacağım düşünmüştüm. heyecanlanmıştım. en sevdiğim ders gözüyle bakmıştım. ilk 3 hafta güzel geçmişti. sonra ne kadar boş bi ders olduğunu fark ettim. derse olan ilgim azaldı. hayal ettiğim dersi görememiştim. yine iyi yanları vardı ama artık iki saat boyunca yatabileceğim ders gözüyle bakmaya başlamıştım.
hocaya filozof gibi adam diye bakıyordum sonra kendini filozof sanıyor diye bakmaya başladım. güzel konuşuyordu başlarda sonra ne kadar boş konuşuyor demeye başladım. saçma sapan örnekler veriyordu lan harbiden. en seveceğim hoca sanmıştım hiçte öyle olmamıştı.
geçen instagram'dan takip etti. Kızının fotoğraflarını paylaşıp duruyor. Açıklamalar şu şekilde: "ezgi tatilde, ezgi tenis oynuyor, ezgi bugün karnesini aldı, ezgi bugün gözlüğünü değiştirdi"
En çok güldüğümse kızını sinemaya götürmüş kızı prenses gibi giyinmiş, kabarık kabarık bir elbise. Açıklaması.. "ezgi sinemaya mı gidiyor yoksa galaya mı belli değil"
Nefret ettiğim tek öğretmendi kendisi. Dersi anlatamaz, bu durumu öğrencilere bağlardı ama ben hep yüksek not alırdım. Öğrencinin hakkını yemezdi orası öyle.
Hep beyaz tenli ve minyondu.
Hepsi de birbirine benziyodu. Lise 3teki durmadadan bana Sokrates in Kitaplarını verirdi okudum derdim sözlü notu verirdi.
Lise 4 teki dersi dinlemiyoruz diye ağlamaktan harap olmuştu kapıyı çarpıp habire Sınıfı terk edip müdürün yanına gidiyodu. Kadın artık felsefeyi bitirdiğimiz gün sınıfa Nescafé dağıttırıp Beren saatin daha oynamadığı ama bizim okulda meşhur olan Black filmini izlettirmişti tahtadan.(filmi sınıfta izlerken bu filmi Türkiye de çekseler başrolünde kesin Beren saati ve Uğur Yüceli oynatırlar demiştim içimden! bi kehanetim daha tuttu(benim Dünyam).
Dershanede ki de bi felsefe hocasına göre fazla neşeliydi Büşra Pekin in aynısıydı.
Hiç evlenmemiş dünyalar tatlısı, yaşını almış sakin ve güler yüzlü birisiydi. Bana kitap okumayı sevdirmşti, ayrıca ders aralarında ve öğle aralarında sohbet ederdik.
Herkesin farklı anıları olan, kah iyi kah kötü kah olmayan lisedeki felseficidir.
