Kendine adına konuşmayı bilmeyen, başka insanların düşüncelerine ve seçimlerine saygı duymayan, insanların niyetini bilmeden boş düşüncelerini burda paylaşanlar kadar salakca bişey değil en azindan.
Lise 2'ye falan gidiyordum, okulda da tolga isimli bir genç vardı. Bir gün gidip yüzük almış çıkma teklifinde level atlayarak evlenme teklif etmişti bana. O zaman ergeniz tabi çocukla ne dalga geçmiştim.
Yaşlandık.
Edit: bildiğin iki tane gümüş cafede nişanlanma yüzüğüydü.
aşırı komiktirler mezuniyette birbirlerine yol verecekleri aşikardır. mezun olduktan en fazla 1 ay sonra olmuyor yürümüyor bahanesiyle oğlan başka bir kıza kız da başka bir oğlanın kucağına iğrenç şu sevgili işlerine ısınamadım hiç, bir kere sev doğru kişiyi sev ömrünü ver gitsin, yüz kişiyi denemek zorunda değilsin.
büyük konuşuyorum çünkü lise çağını atlattım. takmadım, takılmasına karşıyım. onu geçtim 4 yıllık sevgilime hediye alırken basit gümüş yüzük bile almamaya dikkat ederim. yüzük bu anlamı başkadır.
hormonların tavan olmasından mütevellit gençlerin kafalarının karışması durumu. ben de lisede evlenmek için söz vermiştim sevgilime haha. Ucuz atlattım ama.
Sevgilim gümüş yüzük almıştı evet hem alyans hem de tek taş olanından. Ne yazık ki hocalar takıya karışıyor bahanesiyle takmayıp boynuma asayım demiştim kabul etmişti.
aynı hatayı bende yapmıştım. ve yüzük taktığım kız aynı anda 4 kişiyle daha yüzük takmış amcasının oğlu diye tanıttırdığı kişi meğerse benden sonra veya önce seviştiği kişiydi. Ama olsun ben bunu öğrendikten sonra kızın anasını bizim otokaportacı bir abiye ayarladım kızı yedim yuttum kaportacı abimizde anasına ayarı verdi.
lise son sınıftı çok seviyorduk, ayrılmak uzak kalmak ölüm gibiydi. üniversiteye gidecektim yüzük takalım dedik. herkes dalga geçerdi özenti derlerdi. ama farklıydı bizim için özeldi. ben üniversite için başka şehire gittim benden 2 sene sonra mezun olup o da başka şehire üniversite okumaya gitti.
artık istediğimiz zaman görüşemiyorduk, telefonla bile kısıtlı konuşuyorduk malum o yıllar kontörlü telefonlar vardı ve kontörler baya pahalıydı buna öğrenciliğin verdiği geçim sıkıntıları da eklenince kopma noktasına gelmiştik ama karşılıklı fedakarlıklarla her seferinde üstesinden geldik.
benim okul bitti işim gereği sürekli şehir değiştirdim, o üniversiteyi bitirince ilk tanıştığımız şehire geri döndü o arada askere gittim bekledi. askerlik dönüşü tekrar başka şehire gitmek zorunda kaldım sabretti ya ben fırsat bulup yanına kaçtım ya da o. en sonunda 10. senemizi doldurduğumuz o gün evlendik artık hiç ayrılmıyoruz. üstüne dünyalar tatlısı bir çocuk ile mutluluğumuza mutluluk kattık.
yüzük mü ? bütün olanakları zorlayarak aldığım 1 çift gümüş alyans yıpranmış yamulmuş şekilde hala durur artık parmağıma olmuyor ama ara ara çıkarır bakarım senelerin sillesini yemiş hala ayakta ve pasparlak duruyor derim tıpkı bizim gibi. 2 hafta sonra 14 sene olacak şimdi yazarken aklıma geldi o yüzükleri dövme yaptırmak bir çalışayım üzerinde belki güzel durur.
