naber lan liseliler? iyi olun. bakmayın sizle liseli filan dalga taşak geçtiklerine. birçoğu o yıllara dönmek için göt verebilecek tipler. burada size sataşan eden olursa bana gelin; alayım akıllarını.
lise son. artık okulda en üst devre olmanın tadını, karizmasını yaşama vakti. gidiyorum okula, iki yıllık sıra arkadaşım cem yok. ertesi gün de yok. evini arıyorum annesi cem öldü yavrum diyor. vay anasını avradını siktiğimin dünyası. başın sağolsun teyze bile diyemiyorum. nedenini daha sonra onunla aynı mahallede oturan elemanlardan öğreniyorum. bizim cem, alkol-cigara-hap üçlüsünü aynı cümle içerisinde kullanmaya kalkışmış. bitirememiş haliyle. o başka bi yazının konusu.
yazın ünlü filozof amcam satranç mücadelelerimizde, össyi kazanma stratejimi belirlemiş, bol bol roman oku, sözeli halledersin. ben de yazın ince ince tolstoydan falan başlamışım. okulda arka sıra yalnızlığıma da ilaç geliyor kitap okumak. kimse sikimde değil. bizim felsefeci satranç kulübü gibi bişey kurmuş heveslenmiş, ona bakınmaya gittim, ne işin var senin burada? diyor bana. ananızı sikmeye geldim diyemiyorum. cemin acısı var içimde. oynayalım diyorum. çoban matı yapmaya kalkıyor bana, yemiyorum. pat oluyor ve beni kulübe kabul ediyor. satranç oynayan, kitap okuyan, lorenna mckennit dinleyen biri oluyorum kısa süre içerisinde. serserilikten kalma karizma yeni entelektüel kişiliğimle birleşince sınırsız bi saygı görüyorum sınıfta.
bir gün yine derste kitabımı usul usul okurken piç müdür yardımcısı girdi içeri yanında çantalı bir kızla. bilirsiniz, lisede sınıfa sonradan dahil olan kişiler daima yeni bi hava getirir sınıfa. bu arkadaşımız yeni kayıt yaptırdı hocam diyor müdür yardımcısı. tek oturan bir ben varım. aynur hoca tamam ben wadein yanına alalım. diyor. müdür yardımcısı bana öyle bir bakıyor ki bu yamyam yer la bu kızı dercesine. neyse şimdilik otursun diyor ve çıkmadan önce son bir bakış daha atıyor. o bakışın anlamı da akıllı ol sikerim belanı.
şehla bakış ne demek bilir misiniz? ben öğrendiğimde lise sondaydım. lan diyorum bu kızda böyle değişik bi güzellik var ne bu? bi gözü hafif kayıyor ama şaşı değil. ilerleyen zamanlarda onu kızdırmak için şaşı kelimesini kullanıyorum ama hiç diyemiyorum ceyda senin o şaşılığının asıl anlamı, kusur sıfatını hak etmeyecek bir göz kayması, hatta sana güzelliğini veren şey de bu.
ona cemden, raskolnikovdan falan bahsediyorum. o da bana eski okulundan falan bahsediyor. kısa süre içerisinde iyi bir arkadaşlık kuruyoruz. ceydayla birlikte tamamlanıyorum sanki. tamam diyorum, hayatımı kitap okuyarak, satranç oynayarak ve ceydanın gözlerine bakarak idame ettirebilirim.
kompozisyon sınavına giricez. ceyda bana ya benim aklıma hiçbir şey gelmiyor kompozisyonda, yazamıyorum diyor. sen benden yardım iste yeter, işte sevdiğim kız için fedakarlık vakti. ben hallederim diyorum. kağıtları değiştiriyoruz. aynı konuda iki farklı görüşü savunabiliyorum. kompozisyonda her zamanki gibi öttürüyorum. sonuçlar açıklanıyor.
ben wade : 90
ceyda : 100
wade, dersten sonra yanıma gel diyor hoca. gidiyorum. neden yaptın bunu? diyor. mahmut hocanın karşısındaki ferit gibi sevdim hocam diyemiyorum. malın teki ama seviyor beni. bi daha olmaz hocam diyorum. aşkta gurur olmadığını bir kitapta okumuşum; uyguluyorum.
duygular şelale oluyor bu sınavdan sonra. ona açılmam lazım fakat yanıt olumsuz olursa yanımdan gidip başka yerde oturmasından korkuyorum. ama bi şekilde artık bu yükü salmam gerek. kankası sinemle inceden yakınlaşmaya başlıyorum. onu köprü olarak kullanmaya karar veriyorum. sinem, çaktırmadan ağzını ara bakalım diyorum, ilk dönem bitiyor. kolay değil bu işler, zaman alıyor.
ikinci döneme minik bir imaj değişikliğiyle giriyorum. fular. iyice entel moduna bağlamışım. roman bitirdikçe öss denemesi çözüyorum, sözelde fulle yaklaşmışım iyice. özgüven tavan, ceyda hariç. sinemi her gördüğümde gözlerine bakıyorum haber var mı diye. haberi beklerken fark etmeden ceydadan uzaklaşıyorum. aynı sırada oturuyoruz ama gözlerine daha az bakıyorum. benim tedirginliğim aramıza mesafeler koyuyor. haber cuma çıkış töreninde geliyor. istiklal marşı sırasında sinem yanımda konuşlanıyor, marş okunurken konuşuyoruz.
- ya seni çok seviyor arkadaş olarak aslında belki fazlası da var ama boyun biraz kısa olsaymış senle çıkarmış. boyu çok uzun diyo.
lan! şu amına koduğumun dünyasında benden başka boyu uzun diye reddedilen bi insan evladı var mıdır? 2.30 falan olsam anlarım da sadece okulun en uzunlarından biriyim. fularımı beğenmese, ayakkabımı beğenmese anlarım. o kadar empati yapabilirim ama boy argümanı beni çok çaresiz bıraktı. lan ergenlik süreciyle vücudunun değişik yerleriyle zaten savaş yaşıyor insan. ama boyumla hiç problemim yoktu; hatta en büyük avantajlarımdan biri olduğunu düşünüyordum. sadece ceyda değil, uzun boylu olmamın avantajlı olduğu düşüncesi de terk ediyordu beni.
kara haberi sindirebilmek için alkole müracaat ettim. içerken ferdi dinliyorum. pazartesi hiç gelmesin istiyorum, haftasonunu buz gibi havada sağda solda takılarak geçiriyorum. ama pazartesi geliyor. moraller bitik. ceyda da farkında olayın, geri zekalı değil. üstüme varmıyor çok. kafayı dağıtmak için satranca gidiyorum. kafa öyle yoğun ki ishal olduğumun bile farkında değilim. kafa güzel bi yerde taşa oturmuşum haftasonu.
gözlüklü bi kızla öğle tatilinde satranç oynamaya başlıyoruz. ishal vuruyor ve wc molası alıyorum. en nefret ettiğim olayların başında gelir okulda sıçmak zorunda olmak. sigara yakıyorum, içeride sıçtığım anlaşılmasın diye. koskoca ben wade okulda sıçmamalı. pozisyonumu alıyorum ama o da ne? boynumda fular, elimde sigara, götümde ishal. reddedilmişim ve içinde olduğum duruma bak. hiç böyle hayal etmemiştim.
benim kurduğum dünyada, gözlüklü bi inekle satranç oynarken müsade isteyip fularla sıçmak yoktu. reddedilmek yoktu. ilmek ilmek işlediğim o imajım kendi nazarımda yıkılmıştı. o tuvalet seansı beni o kadar utandırdı ki çıkar çıkmaz gidip arka kapının üstünden akrobatik bir şekilde atlayıp okuldan kaçtım. en son cemle yapmıştık bunu; gidip sahilde kayık kiralayarak bira içmiştik denizin ortasında.
bu kez yalnız da olsa yapmak istedim onu ama ishaldim. rahat sıçabileceğim en uygun yer evdi. ertesi gün ceyda öğleden sonra nereye gittiğimi sordu. ebenin amına diyemedim.
benimki hep platonikti lan. lisede korkaktım zaten bi de çok çirkindim şimdi de çirkinim de lisede ayrı bi çirkindim. bi ara deli gibi kilo verip taş olmuştum o zaman da burnum havadaydı kimseyle ilgilenmiyordum falan. sonra bi baktık eller bomboş lise bitmiş üniversite başlamış yurtta bütün kızlar lise aşklarından ilk elele tutuşmalardan ilk öpücüklerden bahsederken ben mal gibi kalmışım.
sipıylur
koskoca ben wade
okulda sıçmamalı. pozisyonumu alıyorum ama o da ne? boynumda fular, elimde sigara, götümde
ishal. reddedilmişim ve içinde olduğum duruma
bak. hiç böyle hayal etmemiştim.
Sipylur
saçma ama güzeldirler.
ben de genelde hep platonik aşık oldum. hoşlanmalarım genelde üst sınıflardan -erkeklerden-, aşık olmalarım ise nedendir bilmiyorum -nasıl bir sapığım onu da bilmiyorum- hep bayan öğretmenlere olmuştur.
son sınıfta bir çocukla karşılıklı bir hoşlaşma içindeydik sanırım ama bi sonuca varmadı.
ne güzeldim ne de çirkin.
not: biseksüelim lan, biliyosunuz.
saçma sapanlığıyla doğru orantılı olarak, kalplerde "devlerin aşkı" hissini de beraberinde getirip, aklı başından alırdı. hey gidi, hey! en ufak bir kırgınlıkta dünyanın en mutsuz insanı oluverir, bütün "damar" şarkıları ona adardınız. o yoksa her şey eksik, o varsa her şey tamamdı. gerçi kadrinizi, kıymetinizi, ona olan sevginizi de bilmedi, bileceği de yoktu zaten.
bir insanın yaşayabileceği en korkunç evre olan ergenlikte kendinizi sağda solda aşk gurusu ilan etmek, içten içe de olsa her şeyin en iyisini hak ettiğinize inandırmak istiyordunuz. gülücüğe odaklanıp sonu gelmeyen hayaller kurmanız hep bundandı belki de. gsm operatörlerinin "5 bin sms" minvalinden zımbırtıları da henüz türememişti ama siz dişinizden, tırnağınızdan arttırıp sevgi kelebeğinize her an ulaşabilmek için kontör parası biriktiriyordunuz, birkaç yıl sonra "n'apmışım lan ben öyle?" diyeceğinizi bilmeden. ilişkiye başlama süreciniz ayrı bi'olay, ilişki sürerkenki halleriniz ayrı bir komedi konusu, ilişkiden sonraki "batsın bu dünya" tripleriniz de titizlikle incelenmesi gereken sosyolojik bir vakaydı resmen. insanı bir anda her şeyden soğutuyordunuz valla.
hayat damarları kopan, üniversiteye gidince on kata kadar daha çekilmez olan koca bir nesil eriyip gidiyor şimdi gözlerimizin önünde ve ben verandamda tüm bu olanları düşünüp, hüzünbaz oyunlara gark oluyorum..
üniversiteye başlangıç ile yüzde 90'ı sona eren saçma sapan olmasa bile yaşamaya değer aşklardır çünkü insanın iyi de kötü de olsa -ki pek iyisi olmaz ama- bi ayrılık tecrübesi olmalı.
iğrençtir. Lise 1 ya da 2 de bir arkadaşımla sevgilisi birbirleriyle konuşurken lan diyorlardı, başka bir, sevgilisi olan diğer arkadaşımda sevgilisine biz neden hiç böyle konuşmuyoruz diye trip atıyordu. Hey Allahim konuya bak ,ben o zaman da uyuz olurdum böyle şeylere.
iyi veya kötü de olsan yaşanmalıdır. okuldan kaçılmalıdır.
not: özellikle okuldan çıktığınız gibi sinemaya gidip ilk seansa bilet alırsanız daha iyi olur. hem hafta içi kimse olmaz. hem daha ucuz. sanki bizim lisede aşkımız olmadı diyenleri görür gibiyim.
dip not: böyle entryler girip geçmiş hakkında spoiler vermeye devam ederseniz yeni sevgilinizi üzersiniz hatta sizden soğumasına bile sebep olabilirsiniz.
