fizik öğretmenim anlatmıştı lise sonda tanıştık aynı üniversiteyi kazandık, evlendik diye. öeeeh hıammına demiştim, hala var mı lan böyle çiftler eskide kalmadı mı abisi
başlığı özenerek açan ama 1 entry bile girilmeyen lisede tanışıp ne olacah kimin umrunda deyip içten içe üzüldüğüm vahim durumdur. halbuki ne kadar içten açılmış bir başlık cazibesine sahipti. *
annem ve babamdan bildiğim çift(hatta onlar sanırım ortaokul zamanı tanışmışlardı). ha sonra ne oldu dersiniz? ayrıldılar. o yüzden takılmayın böyle şeylere, ne süredir birbirinizi tanıdığınız bazen çok da önemli olmayabiliyor.
Bazen mutlu olabilecek çift. Var bir tane yakınımda. Üniversite sıralarında tanıştık. Nişanlıydılar o zamanlar. AiLELERiN SORUN ÇIKARTMASINA RAĞMEN EVLENDiLER. Kız bir sene kaydını dondurdu. Şimdi ilkokul 2'ye geçen çocukları var. Kız bu yıl içinde ölümlerden döndü. Eşi ise en sonunda doktorların kararı üzerine eşinin yanına alınmadı. Çünkü her defasında ağlamalar birbirini takip ediyordu.
bi kere insan her an degisebilir yani bu insanlar yillarca hic mi degismiyor ya da degisimleri nasil hep ayni yonde oluyor ciddi ciddi sasirtan ciftlerdir.
günümüzde de var olan olaydır. hele de araya bir, iki yıllık mekansal ayrılık girip ona rağmen ilişkilerini devam ettirip evlenenleri ise takdir edilecek kişilerdir. Uzak mesafe ilişkisinin ne kadar zor olduğunu bilen biri olarak imrenmemek elde değildir.
birçok insanın özendiği yaşamak istediği olaydır. başarabilen sürdürebilen ve güzel bir son ile hayatını birleştiren var ise helal olsun. ne kadar da güzeldir aslında, o senin ellerinden büyür sen de onun. en toy halinden sonra olgun bir adam ya da kadın olmaya giden sürece tanık olursun, belk yıllar sonra, çoluğa çocuğa belkide torunlarına anlatacak o kadar çocuksu hikayeler vardır ki... bize nasip olmadı, yaşayanların mutluluğu daim olsun.
dayanamayıp kaçmazsak eğer yaklaşık 6-7 yıl sonra başımızdan geçecek olaydır.
Bir de bu kadar zaman sonra sıkıcı değil 'biz' oluyorsunuz. Kurduğunuz cümleden bile anlaşılıyor.
