lise dönemi kişinin hayatının özü gibidir. ya derslere çalışırır dört sene ot kırk sene adam olunur, ya da dört sene adam kırk sene ot olunur.
lise farklıdır. çünkü ilk defa gördüğünüz insanlar içindesinizdir. yabancıdır bunlar size. ilkokulda altınıza sıçtığınızı bilmezler. biraz yakışıklıysanız ve tesadüfen tanıştığınız insanlar muhabbet adamlarıysa, şansınız da yaver gidip ilk haftadan bir kız size yavşadaysa okulun populer çocuğu olursunuz. oynamayı bilmediğiniz halde clubte oynayan çocuğu kesip sınıf takımına kaptan olursunuz. hafta sonları kimi eve atsam diye planlar kurarsınız. hayal gibi dört senedir. hayal gibi dedik, ve uyanılır.
üniversiteye gidilir. bir kere ilgi görmeye alışmışsınızdır. bünyeniz bunu göremeyince nikotin krizine girmiş gibi titrer. ve yaşadığınız dört senenin size hediyesi şımarlıkla bir süre sonra anfide tek başına sigara içerken bulursunuz kendinizi. nasıl başlarsa öyle gider ve yalnızlıktan çifte kavrulmuş ülker bisküvi gibi yanarsınız. kabus gibi dört sene, ve uyanılır.
iş hayatına atılırsınız. üniversitede ders aldığınız için artık çevrenizdekilere karşı daha anlayışlı olursunuz. hem evlenmek de lazım, sekreter tam buna uydur dersiniz. onun da size karşı yavşak hareketlerinden yüz görür asılırsınız. ve tekmeyi yediğinizde şamar oğlanına dönersiniz. artık yeniden altına işeyen çocuk olursunuz. kabus gibi kırk senen, ve ölünür.
