Liseye girdiğimde yabancı dil hazırlık sınıfında olul açılış töreninden sonra sınıflara dağılmıştık. Sırama oturduğumda sol tarafımda onu gördüm: Sarı saçlı güpgüzel bir kız. 13 yaşımdayım. Daha önce hiç sevgilim olmamış, neyse eve gittim. Birkaç hafta geçti, fransızca tiyatro yapacağız ikili alıştırmalar yapıyoruz o da geldi benle yapmaya. Gülüyo filan. Komik çocuğum aslında fakat çekingenim ve kız dönemin en güzel ilk 5 kızından birisi olduğundan çekingen davranıyordum. Tipim de ortalama fakat biraz fazla kilomdan dolayı utandım hep. Gel zaman git zaman tiyatroya çalıştık derslere girdik iletişimim yok bakışmalar var vs. Bir sene geçti. Diğer sene başka sınıftaydı. Unutuyor gibi oldum. 9. Sınıfın 2. Döneminde instagram'da fake hesaptan:" seni seviyordum fakat dönüp yüzüme bile bakmadın" yazdım yorum olarak kız gördü tabi. Neden böyle bir şey yaptım, ona onu sevdiğimi söylememekten korkuyordum ve bu şekilde en azından söylemiş olurum dedim. Kız benim yazdığımı anladı mı bilmiyorum. 10. Sınıfa geçtik. Aynı sınıfa düşmüştük yine. Benim için geçmek bilmedi 10. Sınıf. Hep kesiyordum o da bakıyordu farkındaydı fakat yine bir şey olmadı. Hep çekingen davrandım. 11 e başladık farklı sınıflardaydık. Artık düşünmüyordum onu derslere odaklanmıştım arkadaşlarımla vaktımı geçiriyordum ve cidden bir şey hissetmiyordum. Sonra üst dönemden biriyle çıkmaya başlamış ilk sevgilisiydi. Umursamadım koymadı bana. Sonra ayrıldılar ve 11. Sınıf da sona erdi. 12. Sınıfa geçtik. Farklı sınıflardaydık yine. Üniversiteli bir sevgili yapmıştı kendine. Yine umrumda olmadı fakat vayy be demiştim. Sınav senesi olduğundan sınavlara çalışıyordum. Karşılaşınca yüzüne bile bakmıyordum artık. Farkındaydı heralde. Ortak arkadaşlarımız da vardı ve kızın da çok samimi arkadaşı yoktu okulda 3-4 tane vardı. Neyse bizim mezun olmaya yakın vedamız vardı. Herkes birbiryle sarılıp fotoğraf çektiriyordu. Karşı karşıya gözgöze geldik gülümsedi , görüşmek istiyordu heralde fakat ben büyün bir sene yaptığım gibi kafamı çevirdim ve uzaklaştım. Ardından sınava girdik ve mezun olduk. Aradan vakit geçti fakar hale aklıma geliyor. Aşığım yapacak bişi yok. Bu fazla kilolarımdan kurtuldum karşısına geçicem uygun zamanda bakalım.(fazla dediğimde en baba 10kg). Kız sevdi mi gerçekten bilmiyorum.
Şimdi olsa hayır demem aşkı. Sanki yıllar önce reddettim gibi konuştum şu an. * Yıllar geçmesine rağmen hala görünce heyecanlanıyorsam kalmıştır bir kırıntı.
Ben bu malı nasıl sevmişim diye düşünüyorum. Hiç mutlu olabileceğim bir insan tarzı değilmiş zaten iyi ki de hiç söyleyip boşuna kendimi rezil etmemişim diyorum.
Bana aşık olan biri vardi platonik olarak. Lisesin basindan lisenin sonuna kadar beni gordugu yerde gevrek gevrek gulumserdi, arkadaslari ben gecerken onu uyarirdi, facebooktan şu dersin iyi mi bu konuda iyi misin der dururdu.. oyle ergence şeyler yani. Sonra lise sonda bir gün bana açıldı. Ygs, lys ile ugrastigimdan kabul etmemiştim teklifini. Iyi cocuktu. Simdi nerede ne yapiyor bilmiyorum ama umarim mutludur.
En son yolda gördüm, ışıklarda. Görünce ilk önce tanıyamadım, sonra yüzüme baktı.
Arabama doğru eğildi, eliyle pencereyi açmamı isteyen el işaretini yaptı, pencereyi açtım. Kafasını içeriye soktu, soğuk hava da kafasıyla beraber içeri girmişti, üşüdüm.
O an üzerindeki kıyafetler ile nasıl üşümediğini merak ettim, Ama umursamadım.
"merhaba yakışıklı" dediğinde yüzündeki o sağ kaşının hemen üstündeki 3-4 santim uzunluğunda olan dikiş izini gördüm ve o olduğuna emin olduktan sonra yüzüne baktım, çaresizlik akıyordu.
Beni tanımamıştı, tanımasındı. Ona,
"ben lisede sürekli o dalga geçtiğiniz çocuk, merhaba" dedim. Ve yüzündeki gerilmeyi izledim. Önce şaşırdı, sonra korktu, sonra biraz üzüldü, sanıyorum parasını alamayacağı için. Bir anda yüzü dehşete kapıldı, geri çıkmak istedi ama kafasını tavana vurdu, yeniden denedi, Bu sefer başarmıştı.
insanlar kendi aldıkları kararların sonuçlarını yaşarlar. Bu yüzen mızmızlanmayı kesin.
(bkz: ilk okulda platonik aşk) vay be 5 sene platonik aşık olmuştum, aslınd a aşk değildi. Ulaşılamaycak olan sevşlir ya hani benimkide o mantıkdı. Yani kızın tipi değildim, zaten tip yoktu orası ayrı mesele.
Çok vahim durumdur hislerine karşılık bulamamak ya da buldugunu sanıp saçma sapan şeyler yapmak dusunmek. ''Acaba bana bakiyor mu ay acaba o da aynı duyguları hissediyor mu.. off ne bileyim kantinde karşılaşırız, belki o zaman Göz göze gelebiliriz belki'' diye nice düşüncelerle insanı boğan bir süreçtir. Atlatmasi üniversitenin başlamasına kadar varabilir. Nerden bi biliyorum. (bkz: ben)
once platonik olup sonra universitede karsilik bulup ardindan tekrar platoniklesmesi en fena halidir. cekilmez beyler benden demesi. universiteden sonra kiz evlenir falan zaten. siz sallamayin yani pek.
edit: sonra boşanabiliyormuş bu aşkınız. ve siz de hukuk okumuş oluyormuşsunuz üniversitede. sonrasını yazmayayım, merak eden olursa buyursun, alsın bomontisini oturup konuşalım.
ergenliğe girdiğiniz anda kızlara olan ilginiz artmakta ve gözünüze hoş gelen birine nedenini bilmediğiniz bir bağ ile bağlanmaktasınız. aynı sınıfta iseniz durum daha vahim. hele hele kız sizi dostu olarak görüyorsa illaki içinize atmak zorundasınız. ve hepimizin bildiği üzere yasak veya olmaması gerek herşey büyür içimizde bu platonik aşk gibi. devamında tabikide sessizliğin içinde çığlıklarınız duyulur bu dönemlerde. bazen dersiniz söyliyim ne olacak diye ama bilirsiniz ki kaybetmek daha koyar size. oyüzden daha çok susar daha çok bağlanırsınız. başka birini ararsınız belki ama ona baktığınız gibi bakamazsınız hiçbirine. lisede olmasının en büyük etkisi dediğim gibi ergenlikte yaşanılan burhandır. lise bitmeye yaklaşır artık bu platonik aşk küçülür ama bitemez. bunu herkes yaşamıştır. gitmeden önce cesaret edip söylersiniz. ve onu kaybederek gidersiniz.
insanın gençliğine olan özlemidir. gün geçtikçe kıymeti daha fazla anlaşılır. aradan yıllar geçer ve insana "ah o zamana dönsem" dedirtir. halbuki o zaman öyle mi düşünüyorduk? her gün sabah kalkıp gittiğimiz okula sövüyorduk. insan zaman geçince kıymetini anlıyor dostlar. o zamanları yaşayanlar dolu dolu yaşasın.
(evet şu an müslüm dinliyorum.)
