lisenin ilk günüyse ciddi anlamda travmalara sebep olabilen gündür. fakat, ikinci gün kadar kötü değildir. ilk gün zaten herkes "garibim lise mi görmüş lan hayatında?" diyerek size gözü gibi bakar. belki bizim okulun ablaları -sonradan götlerine baktığımız- çok iyiydi o konuda. böyle ilk gün kimse dalga falan geçmemişti. ikinci gün sınıfımıza balon patlatmış, kitap alırken bizi alkışlamışlardı. ben "ahah süper lan" deyip eğlenmek yerine, cidden sahneye çıkıyormuşçasına coşmuş ve sevinmiştim. her neyse.
garanti sıra arkadaşınızla konuşacağınız gün olur bu. ilkokuldan nefret ediyordum. eski okulumdan kimse de yoktu şansıma. gözlüklü, dik saçlı bir eleman yanıma oturdu ilk gün. bahçede ne hissettiğimi anlatmayacağım, okulu ilk defa görüyordum ve kızdan, okuldan çok yönetim ekibine bakıyordum. vallahi bak. sanki okulun derdindeyim amk. ne bileyim, bi' merak ettim nasıl insanlar var deyü. sanki öğrenciler insan değil. hah, sınıfa gelelim...
malın tekiydim zaten. hala öyleyim ama alan seçiminin yapıldığı gün sınıfları gezebiliyor, her sınıfa girip piç gibi "ahaha naber lan göt faturası" diyebiliyordum. sınıf arkadaşlarımla da kesintisiz irtibat kurabiliyor, hiç konuşmadığım kıza "pencereyi aç hele" diyebiliyordum. güzeldi. ama liseye başladığım gün, yuh amınaağ...
işte o sıra arkadaşım vardı ilk gün. "knayt oynuyodur bu pezevenk, zengin çocuğu" dedim ama eşek gibi de arkadaş oldum elemanla. hep derlerdi, ilk gün tanıştığın adamın sene sonu yüzüne bakmazsın diye. öyle olmadı. herkesi tanıdım, farklı sınıfları gördüm fekat bu adam en yakın arkadaşlarımdan biri oldu ilerleyen zamanlarda da. annesi ev hanımı, babası terziydi, günahımı almıştım herifin. sonraları ben ona bunu anlattım, gülüştük. o bana "hacı saçlar kısaydı bi de kundurayla gelmiştin kıro sandım korktum lan" dedi, dövüştük. ha kafama sıçayım ayrıca, şart zannetmiştim. terlikle bile gidilebiliyor bizim okula, gelen olursa kasmasın öyle. ama tabi bu entrynin ardından ders çalışmanız lazım piçirikler ehueh.
aklıma bi' şey gelmedi lan bi' dakka. kitaplar dağıtılır, hocalar derslere gelir, mal gibi bakar, "bitsin yareppim" diye düşünürsün. hayatın en iğrenç günüdür. fazla uzatmak istemiyorum çocuklar, hava çok soğuk biliyorum üşüyorsunuz. daha 2. yılıma başladım ben ama şunu söyleyebilirim ki, ilk gün okula ısınamazsınız, sevemezsiniz; ama ağlayıp zırlamayın, hayatınızın en güzel 4 yılını geçireceğiniz yere geldiniz.
"ulan it sen 2 yılımı geçirdim diyon?"
bize böyle öğrettiler lan, ibneye bak. geçirirsin herhalde, liseden güzel şey mi var?
önemli düzenlemeler eklendi, yeni güncellemeler için beklemede kalın, emeğe saygı +rep,
- karı kızı kesip "ben bunu alırım hacı" diye düşünmeyin. vermiyorlar. en azından gözünüze kestirdikleriniz. elinizden geldiğince ortamlara dalın, kasmayın, sakin olun. niyeti olmayanı ağzınızla kuş skseniz kafalayamazsınız, niyeti olan zaten "slm cnm napıosn?" dediğinizde belli eder. heyecan yapmayın, karı kız diye ömrünüzü yemeyin. bir yerden sonra alışır, götlerine falan bakmaz olursunuz zaten. bazen komik oluyor harbiden, takılıyor gözün, millet bakıyor, aboo.
- ilk gün elinizden geldiğince normal olmaya çalışın. ilerleyen günlerde de tavrınızı ortaya koyun, nasıl bir eleman olduğunuz belli olsun. kral olacağım diye kastırmayın. ben insanlarla ikinci hafta kaynaşmaya başlamıştım anca, sessiz sakin, mal gibi bir adamdım. ama sevildiğimi hissettiğim tek yer lise oldu. efendi olun, insan olun; herkes saygı gösterir. cidden, yapın bunu lan. kravatınızı sonuna kadar çekmeyin, gömleğinizi pantolonunuza sokmayın. gerek yok bunlara, sıkılırsınız. işyerinde değilsiniz. artist olmayın. sınıf maçlarında kahraman olmayı denemeyin. olduğunuz gibi davranın, unutulmaz olursunuz.
eskiden ilk tanışılan hocalar öğrencilere yaramazlık yapmaması için: "kafanızı yararım benim dersimde adam olacaksınız." mesajını "beni üzerseniz bende sizi üzmek zorunda kalırım" diyerek verirdi.
lisede ilk dayağımı yediğim gündür. zaten atılmışım başka bir liseden bir kaç ay boş gezmişim burdan da atılsam kaç yazar fikriyle geldim mezun olmayı tek bir defter kullanarak başardığım liseye. okulun üçüncü günüydü aslında ama benim için ilk gündü. öğleden sonra gelebildim ona da. içeri gir zili çaldı buldum sınıfı, daldım sınıfa kimse zaten bilmiyor coğrafya öğretmenini, boy avantajının da faydasıyla oturun layn yerinize diye bağırıp geçtim öğretmen masasına merhaba benim x seninki ne diye öğrendim gerçek öğretmen gelene kadar öğrenebildiğim güzel kızların isimlerini, öğretmen geldi ardından da ilk dayağım. matematik hariç tüm dersler şahaneydi ama dayakta hiç eksik olmadı mezun olana kadar.
eğer çok katı bir ilkokuldan nmpal gibi bir yere geçiş yaptıysanız hem büyük bir afallamadır.
benim geldiğim ilkokulda sabah törenden sonra 8. sınıf öğrencisinin tırnak kontrolünü yaparlardı. gömleğin kollarını kıvırmak bile mümkün değildi. saçlar tepeden toplanmış, ayakta beyaz diz altı çoraplar... bir de gömleği eteğin içine soktururlardı ki tam rezalet! okul bitti liseye gidicem artık, o yaz hazırlanmışım hırkadır, lakosttur, gömlek, kravat... ilk gün cici cici giymişim yine beyaz lakostumu, ayağımda beyaz çoraplar. * etrafındaki insanlardan farklı görünmenin yarattığı nahoş bir duygu vardır ya, işte o sabah o duygu bende tavan yaptı. okul eteğini giymek dışında yapmakla yükümlü olduğun hiçbir şey yok. kızların saçları açık, erkeklerinki uzun. gömlek giyen tek tük. ben de köyden indim şehire modundayım.
ama tabi gel zaman git zaman nazi disipliniyle eğitilmiş bu bünye bile koşullara ayak uydurdu. o beyaz çoraplara bi daha el sürülmedi, kravat zaten hiç takılmadı, hırka da en fazla 5-6 kez giyildi.
hayatın en kötü günlerinden biridir. 8. sınıfı atlattık artık rahatız düşüncesiyle liseye gelen öğrenci çok büyük ihtimalle lise 1de kalacaktır.
o değil de kaç tane lise 1 öğrencisi var bu sözlükte?
yeni gelen kız varmı kol kolaçan ederdik sınıfımıza ve yeni gelen 9. sınıflarda ki kızları ona ben yazcam buna ben yazcam diye paylaşırdık..
(bkz: hey gidi günler)
ilk gün cidden o kadın-adamlar görülünce hastir lan olunan durumdur. kurtulduk o ilk seneden vesselam. ama gel gelelim şimdiki 9.ların dötü pek bi havada. kızlar " 12lere bi kapak atsam tamamdır. ay şu sakallı bana mı bakıyor" havasında, erkeklerimiz ise ergenliğin aşmış pozisyonunda, el cepte "uf uf hatuna bak 11 mi 12 mi acaba" gibisinden coştuğu saatler yaşadık. yazıktır.
orta okul arkadaşlarıyla farklı sınıfa düşenler için, yönetimle; araya birilerini sokma günüdür. ben annemi aratıp sınıf değiştirmiştim. hata etmişim, o ayrı. *
müdür konuşma yapar. bırowwwwwwwwaa bırowwwwwwaaa sesleriyle kürsüden inerken yerini m.yardımcısına bırakır, kılık kiyafet muhabbetleri döndükten sonra sizi içeri alırlar...
ne kadar değişmişsinlerin fink attığı ortamdır. tabii ki 9'a yeni başlayanlar ve de daha kaynaşamamış 10. sınıflar bunu bilemez. çünkü 11 ve 12 de alışmışlık ağır basar.
9 lar içinse zehir gibidir. buldukları ilk arkadaşa ilk günden tuvalete kadar bile eşlik ederler.
ayrıca okula gelen her yeni nesil daha bir abdi olmaktadır. etraf neşeyle değil, özentilerle dolmaktadır.
(bkz: çömler sarar dört bir yanını)
lisenin sonuna kadar konumunu belli edecek gündür. sınıfta hangi pozisyonu işgal edeceğin belli olur. ağır abi mi?, sınıfın komik çocuğu mu?, sınıfın aşk erkeği/kızı mı? ilk günler her yerde önemlidir ama inanın bana lisede çok daha önemlidir.
ders işlenmez falan diyorduk matematikçiyle edebiyatçı bir güzel golü attı ilk günden. kaynatalım dedik, saçma sapan sorular bile sorduk, yemediler yine de. hazırlıklı gelmişler belli ki.
olsun yine de bir matrak, eğlence oldu ama ilk günden ders işlemek de, gücüme gitti be sözlük. yapılır mı bu bana, bize? *
