doksanli yillarin ortalarinda camlica kiz lisesi'nde mecburi hitapti. tum egitmenlere "ogretmenim" diyerek hitap edilmesinden dolayi, universitenin ilk gunlerinde de sinifta hocaya "ogretmenim" diyen tum saflarin bu aliskanligindan kurtulmasi epey zaman almistir, kendimden biliyorum. otuz yasina geldim, bir cok lise "ogretmenim" ile gorusuyorum hala ve bir turlu "hocam" diyemiyorum.
en nefret ettiğim şeydir. bir de öğrenci eğilir kravatının ucunu tutar, hocanın gözlerine bakmaz ve "ügretmenim, ügretmenim"lerle başlayan cümleler kurar.
