ergen kişisinin hayallerini süsleyen ayarlardır. yemeyin olum bizi oturun oturduğunuz yerde çalışın derslerinize, sevin hocalarınızı. ayar sizin neyinize! ayar bizim neyimize! eskiden saygı duyulurdu öğretmenlere...
takip etmediği sanılan öğrenci (pekala bu ben oluyorum) ayağa kaldırılır ve o cenabet cümle sorulur "en son de dedim ben". son cmlesi söylenerek öğretmene verilir ayar.
Yada:
kitap okunmaktadır o anda okumayan öğrenciye çok şükela kazık bir yerde devam etmesi söylenir. öğrencinin devam etmesi ile birlikte öğretmen iyice ayar olur.
ama sonunda köşeye sıkışan öğrenci sözlü notunu sıçmık gibi alır ve tırıs tırıs.
(bkz: ayar veren liseliler)
-evladım ne o kağıt buraya getir.
+önemli bi şey değil hocam.
-getir dedim.
+buyrun.
-(yüksek sesle okur) ahmet çıkışta ağzına sıçacağım senin . sıçacağım ne oğlum . böyle kavgaya mı gidilir.
+haklısınız hocam. bi dakka .. (sınıfa döner) ahmet sikicem oğlum seni dışarıd ibnenin oğlu. hoca olmasa mına korum senin.
-...
sınıf:....
+....
ahmet:....
cuma günleri son sınıfların katında nöbetçilik yapan beden hocasından artık gına gelmiştir. sürekli sınıfları dolaşarak cep telefonlarını toplayan, saça sakala karışan, kendini okulda önemli bir insan gibi göstermeye çalışan bu adam sağlam bir ayarı haketmiştir.
öncelikle turkcell bayiine gidip kartondan yapılmış bir çakma kameralı telefon alınır. sonra okula gidilip tenefüs zilinin çalması beklenir.
hoca sınıfa girdiğinde kameralı telefonla gizli gizli bir şeyler yapan öğrenciyi görür. artist artist yanına gider ve telefonu ister. telefonu eline aldığında bunun çakma telefon olduğunu gördüğündeki yüz ifadesi aynen şudur:
coğrafya sınavında arkadaşım hocanın arkasında kopya çekiyordu. bir an öğretmen arkasını döndü ne yapıyorsun sen diye sordu. bende kendi kendime adını soy adını yazıyor, aa ad soyad yazmak da suç olmuş deyince öğretmen sus sana mı sorduk diye haykırdı. buna karşı sessiz kalamazdım bende öğretmene hocam bende size söylemedim niye böyle bağırıyorsunuz dedim. sustu baktı. sözün bittiği yerdeydik.
şimdi kimya dersindeyiz ama nasıl ders ise acaip makara çeviriyoruz. neyse bi aralık bomba bi espri yaptım, herkes gülmekten yerlerde tabi. hocanın hoşuna gitmedi ama bu durum. bana bakıp "bana bak getto, okumaya niyetin yoksa seni zorla tutan yok burada, madem arkadaşlarına engel olma" dedi. sonra da sınıfa dönüp "gülmeyin siz de, siz gülünce bu kendini bir şey yaptım sanıyor" dedi.
sinirlenmiştim iyice. baktı bu olacak gibi değil, gönlümü almak için "getto bilirsin, kasap sevdiği koyunu yerden yere vururmuş" dedi. ben de cevaben gülerek "biliyorum hocam, ayı da yavrusunu döverek severmiş" dedim. herkes yerlerde tabi... *
lisedeyiz. hoca sınıftan bir arkadaşı kaldırıp, hem arkadaşı biraz utandırma hem de muziplik için "köşeye geç tek ayak üstünde dur" dedi, arkadaş "hangi ayak" deyince hoca kendine kendine ayarı verdi "orta ayak". biz de günün eğlencesi olarak self-adjustment'e iyi bir gülmüştük...
lise birinci sınıftaydık. o gün herşey yolunda gidiyordu, din kültürü sınavı hariç. hoca, kağıtları dağıtmış soruları cevaplamamızı bekliyordu. bense kimden, nasıl kopya çekeceğimi düşünüyordum. o sırada, içimdeki piç hocayı keklemelisin dedi. ve tenefüste aldığım şıp sevdi sakızının içinden çıkan kağıdı avucuma koydum. hocanın benim yanıma gelmesini bekledim ve kağıdın ucunu gösterdim. hocanın o kağıdı görüp, beni kopya çekerken yakaladığını sanması gerçekten unutulamayacak şekilde komikti. yüzündeki o hırs, onun kopya olduğundan okadar emindiki, gözleri bir hocanın kopyacı yakalaması gibi parlıyordu. ve kağıdı açınca beklediği süpriz görülmüştü. hoca üzgün ve kırgın birşekilde kağıdı suratıma fırlattı ve tüm sınıf gülmeye başladı. bende hocanın o kağıdı görünceki suratında oluşan pembelikten, kendimi ayar vermişcesine gururlanmıştım.
orta üçte dönem ödevini ingilizce dersinden alıp hazırlamış ve hocaya teslim etmiştim. bir süre sonra notlar açıklandı.(o zamanlar not sistemi onluktu, doksanlı yıllar.) yedi vermiş bana hoca. hemen kalktım yerimden hocanın yanına gittim, elimi masaya dayayıp:
- "hocam notumu sekiz yapın." dedim. hoca, niye ki filan dedi. "çünkü yedi bu çalışmaya az olur" dedim. biraz durdu düşündü, saçlarını eliyle taradı. baktı ki gitmiyorum ve ısrarlıyım. "tamam" dedi. kalemi aldı, ödevimi buldu ve sekiz yaptı notumu. ben de zafer kazanmış komutan edasıyla yerime oturdum. kız yoktu ki sınıfta karizma tavan yapsın.
lisede kantin ve okul arasındaki boşlukta öğle tatilinde genelde top oynardık. e tabi lise son olduğumuz için de kimse bize yanaşamazdı ufak sınıflardan. biraz da şamatacı olduğumuzdan insanlar etrafımızda toplanır izlerlerdi. neyse efendim okul hademesi isa abi vardı orda top oynamamıza izin vermezdi. gelir alırdı topumuzu, gıcık olurduk. top da voleybol topu he. her neyse artık okulun son günleri devamsızlıklar başlayacak, biz de son son oynuyoruz top dışarda insanlar izliyor. bu gene geldi aldı topumuzu olaylar gelişti.
-(ortamıza atlayarak topu kaptıktan sonra) yeter artık her gün her gün top. alıyorum topunuzu!
+ (ben) sana ne ya isa abi ben senin süpürgeni alıyo muyum?
- ya oğlum de get!
o sırada gittim odaya hakikaten aldım süpürgesini ona gösterdim ve;
+ isa abi topu verene kadar süpürgeni vermiyorum hodri meydan!
kalabalık yarılmadı öyle ama baya konuşuldu işte. hocalar kızdı bana falan. disipline de gitmedik. aslında şimdi düşündüm de o kadar da mükemmel değilmiş. hocalara verilmiş ayar bile değil. lanet olsun bana lan!
okulun bahçesinde dolaşılmaktadır. bir hoca kazmaları ister. ders hocası camdan ugrcnn ve arkadaşlarını çağırır.
ugrcnn: hocam x kazma almaya gitti x hoca istedi.
hoca: ne gerek var siz varsınız ya.
y arkadaş: o kazmaların sapları da var ama.
hoca... ***
lise 1'de yaşadığım bir olaydır. aşırı takıntılı ve oldukça hırslı sınıf öğretmenimiz her zamanki gibi sınıfımız hakkında yakınmaktadır.
hoca: sizden hiç umudum yok. şu okul açıldığından beri burdayım 7 senedir böyle bir sınıfla daha karşılaşmadım. (bu arada milenay hocaya bakarak pis pis sırıtmaktadır.)
hoca: ne düşünüyorsun milenay en arkada sindin köşene gülüyorsun öyle ??
milenay: hocam siz de bizi anlayın. biz de sizin gibi bir hocayla hiç karşılaşmamıştık..
gerizekalı ingilizcecimiz sınavdan sonra isimsiz kağıdı okuyup 66 vermiştir oysa ki o isimsiz kağıt cevap anahtarıdır ama bunu anlamayan mal en sonunda öğrencilerinin ısrarı üzerine kırmızı pilotla sınav yapılmayacağını kabul ederek hatasının farkına varmıştır .
lise sonun sonundaydım sanırım,
kadın matematik hocası ben arka sırada cok gürültü yaptım diye ayağa kaldırdı.
beni ayağa kaldırmadan önce sanırım ilerde ne olabilirsiniz adam olmalısınız falan gibi konular anlatıyormus sınıfa.
-bakın dedi dogumgunundan bişey olmaz
+hocam sizden öğretmen olmuş ya ben cumhurbaşkanı olurum.
-dua et karneler =?!!'^^+=?=?
kış ayı ve üni.deki ilk yılımdı... tabi liseden çıkmışlığın verdiği rahatlık hat safhada dersliğin soğukluğunu üstümden atmak için çalışan klimaya yapışmış modda ellerimi yaklaştırıp ısınıyordum...
hoca: çocuğummmm....!
ben: efendim hocam...?
hoca: istersen eve götür daha rahat ısınırsın..
ben: tabii hocam fakat sizinde gelmeniz gerekiyor...
hoca: neden...?
ben: hortumu nereye sokarım yoksa...
hoca: ^+%???
lise değil ama üniversitede, siyaset bilimine giriş dersinde, ilk derste, hocanın, "ben 96'nın üzerinde not vermem, ona göre, çok kalan olur benim dersimde" diye artistlik yapmasını müteakip, ilk sınavından 97 almam, o 3 puanı da hocanın zorlayarak kırması sonucu çizilmiş bir karizmayla kala kalması.
lisede matematik hocasının verdiği bir ödevde, bir sorunun yanlış olduğunu, cevabının çıkmadığını söylemesi, ardına öğrencilerin de buna katılması ve ardından çıkıp sorunun doğru, cevabının da mevcut olduğunu söylemem, ardına hocanın bazı arkadaşlarınız cevabı bulmuş olduğunu sanabilir, demesi ardından çıkıp tahtada cevabı göstermem, hocanın göt olması.
