hayatın en güzel yıllarının geçirildiği eğitim kurumu. her ne kadar öss zamanında artık isyan etsenizde en sağlam arkadaşlıklar burda kurulur kanımca. kanka denilen arkadaşlarla birlikte büyürsünüz resmen. ilk gençlik buhranlarını beraber atlatırsınız, o zamana göre en çılgınca gelen şeyleri birlikte yaparsınız, yıllar geçse de hala görüştüğünüz bir iki kişi mutlaka olur. okurken nefret edersiniz bittiğinde ise hasretle anarsınız, özlersiniz.
(bkz: özledim yahu)
Okul zamanında yapıtan basit ve bazen de kendilerince nedenleri belirtilen ( kıyafet,sıra olmak,saç-sakal kontrol ... ) uygulamaların aslında çeşitli amaçlarının olduğunu düşündüğüm ve bunu birkaç öğretmen tarafından da duyduğum bir eğitim-öğretim seviyesi.
Bazı öğretmenlerin de dediğine göre okulların (genelde düz liseler ağırlıklı ama ilköğretimde de geçerlidir) gerçek amacı öğrenciye bilgi vermekten çok ilerde ülkenin ihtiyacı olduğunu düşündüğü insan kitlesini yetiştirmek. Yani temizlik,sosyal yapı, bütünlük gibi nedenlere bağlanan üniformalar aynı zamanda farkında olmadan öğrenciyi koyun sürüsü gibi kalıplaştırır ve toplu hareket psikolojisi ( başkalarının istediği gibi ) yaratır.
Aynı zamanda okul dışın okunulan marşların ( ilkokuldaki andımız mesela) dikdatörlükteki okullara ne kadar benzediğini bir düşünün. Olayın içindeyken belki farkına varılamayabilir. Bir keresinde kapı önünde rahat-hazır ol düzenini yapamayan öğrencilere müdür yardımcısının açıklamakla karışık kızması şöyle olmuştu " Bu nasıl bütünlük sıra, sizler ilerde bu vatanın askerleri olacaksınız". işte burada küçüklükte başlayan ve askerde son noktasına ulaşan yontulmanın farkına farkına vardığımı hissettim.
Doğudaki okullarda devletin amacı insanlar sadece devletini, bayrağını bilmesi; kendine yetecek kadar okuma-yazma bilmesidir, devlet onlardan büyük adam olmalarını beklemez aslında, yoksa biz de onların 9aylık sürenin yarsını tarlada geçirdiğini biliyoruz itirafını da duymuşluğum vardır.
özlediğimdir.. her sabah 6 da kalktığıma lanet ettiğim, bi mezun olayım önünden geçmiyecegim diye yeminler ettiğim yerdir.. lakin kep töreni olur ve her sey biter.. herkes dağılır bir taraflara bir daha asla toplanmamak üzere..
öss gibi malak bi sistemden ayrı tutarsak, lise ders babında çok daha mal bi sistem. şimdi liselilerin çoğunun sınav - ders - not kaygısı falan vardır. hatta karne döneminde o notlar hesaplanır, takdir i kaç üstünden alacağı bile hesaplanır falan. yapmayan guruh bunu 2 nedenden ötürü yapmıyordur; ya tembelliğinden yapmıyordur, zaten dersleri feci tökezlemiştir, ya da gerçekten o dersleri bi eşeğe bile ezberletsen en yüksek notu alarak geçebileceğini keşfetmiş zekilikte bi öğrencidir.
tarih ve coğrafya kitaplarında ki cümlelerin yarısından fazlası hikayedir. onları atarsanız geriye sizin sınavları geçmeniz için toplamda 4 cümle kalmaktadır. insanlar sizden düşünmenizi değil, ezberlemenizi bekledikleri için de çok salak bile olsanız en aşağı 80 le geçersiniz. bizzat, türev / integral / logaritma / geometri ortalaması hiçbi bok bilmeden hepsini ezberleyerek 90 olan biri söylüyor size bunları. açı nedir? deseniz onu bilmem. diğer kofti dersleri saymıyorum bile, bilim tarihi, tarih, felsefe... bunu şu yüzden söylüyorum; bi an önce bitirip, kendinizi bu mallığın içinden sıyırmaya bakın, mümkünse lise derslerini de gözünüzde bu kadar büyütmeyin, dediğim gibi, kimse sizden öğrenmenizi beklemiyor. eşeği bağlasanız eşek ortalama yapıp geçer o derslerden. lisede ders konusunu takıntı yapan öğrencinin ya harbi aklından zoru vardır ya da şu anda fark etmese bile o kadar şanslıdır ki çok iyi bir öğretmeni vardır. gerisi fos...
şu anda yaşadığım , hayatımın en güzel dönemi.dönem diyorum çünkü lise sadece bir bina değildir.hayatında bir kez yaşayabileceğin çok özel bir dönemdir.bir nevi milattır.artık büyüksündür.sorumlulukların vardır.hayattaki ilkler genelde lisede yaşanır.*** ama gene de bir şekilde güzeldir. bazen yaşanılanlar hiç bitmeyecek kabuslar gibi gelir.ama dönüp bakınca 'iyi ki yaşamışım' denir.iyi ki.
eski sevgili gibidir. cok guzel, hos gecer; ama sonradan hatirlandiginda basittir, birlikte buyudugunuz ve gulumseyerek hatirladiginiz egitim yuvasidir. duygulanirsiniz belki, birkac damla yas akar gozunuzden. ama o gunlere goturmek isteseler reddedersiniz. kucuksunuz lan kucuk.
son senesi hariç insanın olgunlaştığını hissettiği, karakterinin ufak ufak meydana çıktığı, cinsel eğilimin doruk noktalarda olduğu dönem. son sene öss yusuflaması nedeniyle ne olduğu anlamadan bitmektedir zaten.
ozlemle hatirlanmayan donemdir. butun lise hayatiniz guzel de gecse o ilk gunleri hatirladiginizda salya sumuk aglamak istersiniz. universiteli olduktan sonra liseyi ozlemenin ne kadar gereksiz oldugunu da fark edersiniz. bir insanla ayni evi paylasmanin, bulasigi kim yikayacak tartismasi yapmanin lisedeki her seyden daha guzel oldugunu gorursunuz. hadi hepsini gectim,
anne evinde butun gun bilgisayarda oturup okullarin acilmasini beklemek hepsinden zevklidir. lise neymis?
asla iyi arkadaşlıkların kurulmadığı, bir yetişkin olunduğunda asla ne günlerdi bee diyerek hatırlanmak istenmeyecek, sadece sosyal normların dayatıldığı, arada bunlara karşı çıkarken birliktelik psikolojisinin insanları birbirleri ile süper dost yaptığı zannedilen en rezil sosyal kurumlardan biri.
edit : bakıyorum bazıları bu şuursuz mutluluğun sarhoşluğu ile beni eksi manyağı yapmakta. oh yes!
egitim sisteminin bizden caldıgı insan hayatındaki en güzel dönemdir. aslında bu yaslarda insan gezmeli tozmalı gelecekte düzgün bi yapıya sahip olmak icin bu yıllarda her haltı yemelidir, ama malesef bu ülke bunu halen anlayamamıstır.
