bayık bayık sevgi cümleleriyle, klişeleşmiş esprilerle dolu bir mide bulantısı sebebi. yazılara ve varsa fotoğraflara bakılıp "allahım o saçları öyle yapmama kim izin verdi" diye kahrolmak için idealdir.
okuldan hiç kimse yıllık almak istemiyor diye yıllık sorumlularının harıl harıl sponsor arayıp en sonunda final dergisi dershanelerinin kapak resminde fdd yazmak şartıyla bütün okula beleşe çıkardığı ve bedava oluşundanmıdır nedir dolabımın bir köşesinde el değmeden duran hatıralar birikimi.
pişmanlığın adıdır.
ilerde okurum da, içimden kopanlara engel olamam diye, sevdiğinin sayfasına yazamamanın verdiği burukluğa neden olandır.
yazsam ne yazardım acaba diye düşünüp, içinden binbir türlü methiyeler düzmektir.
el titremesi, kalp çarpıntısı ile beraber okumaktır kendisine her yazılanı.
aşık olduğun, saatlerce seyrettiğin fotoğraflarını yıllar sonra yeniden görmektir.
bu yıllıkta ki yazıları genelde sınıfın inek ve asosyal kişilerine yazdırdıkları için (sınıf öğretmeni, rehberlik vb gibi kişiler bu inekleri seçer) samimi olmayan lakaplar, uydurma hikayelerle doludur. sonuç olarak ona yıllık değil de bir ineğin gözünden lise hatıraları adını vermek daha iyi ve yerinde olacaktır.
kızların kuaföre gidip saçlarını yaptırdığı erkeklerin tuvalet lavabosunda saçlarını yaptığı ve sonradan resimleri çekilip ajanda şekline getirilen içinde anıların, yazıların bulunduğu lise hatırası.
hatırlıyorum da sınıfımızda kavgalar çıkarmış ciltli , güzel kapaklı , pahalı kitaptır. kim kime ne yazdı , kim kimi ilk sıraya , ortaya , sona koydu ; neden bana böyle yazdın vs. gibi durumlarla sıkça karşılaşır. hele bir de sınıftakilerin lakapları , hocalarla girilen diyaloglar kısmı vardır sonunda işte o kısım insanı bitirir.
öss'ye çalışılan günlerde 2 ay kala yapmaya çalışılan hadiselerdi bizim için ayrıca. onun için sınıf erkekleri olarak biraz gıcıklık , biraz da umursamazlık yüzünden çok sallama sayfalar olmuştu. yıllık yüzünden ağlayan , tartışan insanlar vardı ya bizim zamanımızda.**
biride kötü birşey yazsaymış keşke dediğim o kalın kapaklı, bol sayfalı, afilli kitabımsı nesne. bunun bir de kelime sayısı vardı, toplam kelime sınırını aşmamak için kırpılan yazılar olurdu. *
güzel düşünülmüş bir iş olsada, arada bir bakıp nostalji yapmakta fevkalade olsada genelde havada kalan sözlerin varolduğu yazılar vardır içinde.
birde fotoshoplanmış fotoğraflarıyla meşhurdur tabii.
"falanca çok afet çıkmış, okulda farketmezdik hiç. filanca ne çirkin çıkmış. x'i gördüm bir kez daha aşık oldum." ve saire yorumlara sebebiyet veren fotoğraflardır.
lise yıllığı resmidir, klişe kalıplar vardır..
"sana hayatın boyunca mutluluk, sağlık, huzur dilerim.." gibi.. bunları görmekten sıkıldık.
onun için, lise gömleğini tercih ediyoruz, orası rahattır, güzeldir..
küfürler havada uçuşur, imza yerine sigara basılır gömleğe, bütün piçlikleriniz yazılır oraya, bakınca hatırlar üzülürsünüz.. (bkz: mezuniyet gömleği)
sınıfın enleri , ilkleri , şimdilerde unutulmaya yüz tutmuş anıları , delisiyle akıllısıyla öğrencileri , öğretmenleri ... Liseye dair bir şeyler hatırlamak istenilirse bakılacak en güzel anı demetidir. Eski fotoğraflarda eski umutlar , keşkeler vardır. Gözler dolar .. Bir daha yaşanamayacak olmasının verdiği o garip duygu sol yanımızı acıtır..
