pişmanlığın adıdır.
ilerde okurum da, içimden kopanlara engel olamam diye, sevdiğinin sayfasına yazamamanın verdiği burukluğa neden olandır.
yazsam ne yazardım acaba diye düşünüp, içinden binbir türlü methiyeler düzmektir.
el titremesi, kalp çarpıntısı ile beraber okumaktır kendisine her yazılanı.
aşık olduğun, saatlerce seyrettiğin fotoğraflarını yıllar sonra yeniden görmektir.
Bugün temizlik yaparken dolaptan çıkardım ve biraz karıştırdım. yıllar yıllar geçmiş üzerinden. Aldıktan sonra bile doğru dürüst incelememişim. Bizim sınıfın bi fotoğrafına takıldı gözüm. Herkesin kafası sırada, kim bilir hangi ders sonrası, uykulardayız. Ben üçüncü sıradayım. Sıralar tekli. Kırmızı çantam yerde.
Yurtta kaldığım için en erken gelen ben olurdum sınıfa. Yurtta kalan tek kızdım bizim sınıfta. Zaten 6 kız vardı topu topu. Erken gelmek istediğimden değil de, sekiz buçuktaki ders için yurttan sekizde çıkmak zorunda kaldığımızdan. Yavaş yavaş yürümeme rağmen, sekizi beş geçe okulda olurdum. Erkekler de gelmezdi, neden hatırlamıyorum. Bahçede falan takılırlardı herhalde. Lisedeki yıllarım boyunca en erken gelen ben oldum. Tek başıma sınıftakilerin gelmesini bekledim yıllar boyunca. Derslere hiç geç kalamadım. Belki o yüzden her yere geç kalışım şimdilerde, bilmiyorum. içimde hiç hüzün yoktu nedense o zamanlarda. Kendime acımak çok mu zormuş bilmiyorum. Şimdi o fotoğrafı görünce başkasının fotoğrafı gibi ağladım haline.
Lisede ilk iki sınıfı başka okulda okuyup diğer ikisini başka yerde okuyan benim sıkıntı çektiğimdir. Ulan yeni okulda adımı yazdırdım eskiler de gel bize de katıl diyolar 2 yıllık alsam çok mu anormal kaçar lan?
Biz de fiyatı 80 liraydı.
Parasindan değil de iyi ki almamışım aslinda bilgisayardan yazardi herkes birbirine usenip yazmamistim herkesin birbirine vicik vicik yag cektigi hatira defteri gibi bisey.
Dünyanın en gereksiz şeyi liseden mezun olalı 2 sene oldu. Birkere anı niyetine açıp bakmadım. Sevmediğimden mi Hayır. Gereksiz bulduğumdan. Ha bide toplu piknik fotoları var o daha gereksiz. Her fotoğrafta servisçi çocuk en önde çıkmış her anı gereksizlikten ölecek.
Yıllar önce Gerek görmeyip almadığımdır. pişman falan da değilim aq kim uğraşacaktı onlarca adama o kadar satır yazmaya... Sonra bi de sırf yazmış olmak için bana yazacak olanlar vardı...
Zaten 2 tane kardeş dediğim insanla lise hayatımı tamamladım. Hala da görüşürüm. Öbürleri olsa be olmasa ne?
