derslerin boş geçtiği, alt sınıfların size saygı duyduğu, saygı duymayan birkaç sivrininde yola getirildiği, tüm okulla ve personelle kanka olunduğundan ötürü her türlü rahat yaşanan, her isteğin temin edildiği, hocaların 'amaaan zaten gidiolar' die sıkıp bunaltmadığı tek sorunun öss olduğu sene.
12. sınıftır. ikinci dönemin nasıl geçtiğini anlamazsın, mezuniyetti, sınavlardı, hayallerdi... 0 noktasında hissedersin kendini - ya da ben öyle hissetmiştim - hayatının akacağı yönü seçiyormuş gibi hissedersin. e sonuçta pek çok şey değişir : okul, arkadaş ortamı, yasal statü ( çünkü yavaştan reşit olunur )... belki evden ayrılırsın, şehir değişir. stresle geçirilmemeli. kurdeşen dökülmemeli. sınavlara kurban edilmemesi gereken senedir. gerçekten bir dönem kapanır, adına çocukluk mu dersiniz başka bir şey mi bilmem çok düşünmedim ama bir çağdır o. yeni çağ biter yakın çağ başlar. tadını çıkarın, sınava çalışırsanız yüksek bir puan alırsınız, çalışmazsanız almazsanız denklem budur, stres faktörünü çıkarırsanız. ama unutmayın ki sınavı tekrar tekrar alabilecekken lisenin son senesini bir daha bu hayatta yaşayamayacaksınız ( sınıfta kalma hala var mı ? bilemedim bak. ). keyifli lise sonlar herkese. son bir öneri : bence lise bitmeden az biraz klasikleri okuyup, izleyip bitirmeye çalışın, genel kültür oluşsun ki üniversite zamanında - tabi giderseniz - özel kültüre zaman kalsın. hem de ortamlarda sohbet konusu filan olur*.
sene basında nice umutlarla baslanılan ancak %70 sonu hüsranla biten essiz kurgusuyla seyirciyi alıp götüren bir david fincher filmi(yönetmeni salladım bir yerlerden aklımda kalmıs).
