Hatalı önermedir.Lisede aslında dostun dostluğunu göstereceği bir durum yok. Herkes akşam sıcak evine gidiyor annesinin pişirdiği yemeği yiyor. Lise dostun en fazla on lira borç verir bir tost ısmarlar. Bunu da on kişiden dokuzu yapar; ulan ne güzel arkadaşız ay dostuz dersin.
Ancak üniversitede öyle mi? Tek başına hayatta kalma, kendi ayakların üzerinde durma çabalamaları sırasında insan sık sık düşüyor o an elinden tutacak kişiler de dostların oluyor. Yeri gelir haftalarca sana tek kuruş harcatmaz, yeri gelir seni evinde aylarca tek kuruş istemeden misafir eder, sevgilinle eve çıkmışken ayrılır öyle ortada kalırsın dostun koşar, notun olmaz kalacak olursun dostun koşar... Çoğu da kendi salaklığın yüzünden oluşan en kötü durumlardan hep üniversite dostları kurtarır insanı. Hem de hiç şikayet etmeden, kızmadan, azarlamadan, karşılık beklemeden, yüzüne vurmadan...
sonuna kadar katıldığım durumdur. Üniversite biteli 2 yıl lise biteli 7 yıl oldu ama benim hala en iyi arkadaşlarım dostlarım dediğim kişiler lise arkadaşlarımdır. Kimi yazarlar için paha biçilemez dostluktur.
Dogrudur hayata atildigin ilk arkadaslarindir cocuk degilsindir ilkokuldaki gibi nede buyuksundur herseyi yeni kesfedersin onlarla .samimidir hersey icten dir. Hatalarinda dogrularinda daha meselidir cikar yokru genelde kizginliklar fazla uzun surmez kavgalida olsan oylede ayrilsan gorunce kanin kaynar sarilirsin boynuna oda sana ayni samimiyetle. Biz kucukken su icerdik ayni testiden.
Kesinlikle katıldığım durumdur, liseden arkadaşlarımla her gün görüşüyorum hala, oysa üniversite bitti çoğu ile irtibat koptu çünkü çıkarlar işin içindeydi, lisede ise saf temiz duygular daha ön planda ve insanlar yapmacık değildi.
