lisede beraber okunulan arkadaşın eve sipariş ettiğin suyu getirmesi durumudur. az evvel kapı çaldı evde de kimse olmadığından kapıyı açtım o da ne. lisede beraber okuduğum sınıf arkadaşım omzunda erikli damacanası kapıya doğru geliyor.yazık ezildi çocuk. malumunuz fatih sultan mehmet bulvarı bursanın en hoş semtlerinden biridir.*. lisede beraber kopya çektiğimiz şimdi ise asgari maaşla su taşıyan arkadaşım kapıda beni görünce biraz hüzünlendi. ben de onun bu hüznünün üstüne gidemedim, hala arkadaşmışız gibi ona halini hatrını sordum ama o ezilen halkların o mağrur duruşunu sergiledi. kıyamadım tekrarlıyorum ama, içinden bana bir tur giydiriyor gibi geldi. yüzüme sinirli bakmak istedi ama bakamadı.
keşke su istemese miydim ? diye,düşündüm. biraz sonra siktir et dedim. sonra da siktir ettim.
benim de bi arkadaşım vardı öyle. hala var. sırmakeş su da çalışıyordu. kapıyı açtım. vay sucuu dedim. girsin ucuu dedi güldük. (yazar burada çalışmanın ayıp olmadığını arkadaşlığın maddi değil manevi önemi olduğunu anlatmak istiyor)
sohbetin devamında öğrendimki su bölge bayisiymiş. yani sahibiymiş. günde yaklaşık 300 su satıyormuş. 4 minübüs dağıtım yapıyormuş. işçilerin biri fıtık olduğu için dağıtıma kendi çıkmış.
(eğer sorun maddiyat ise de: bir adet sudan elde edilen kar 3 tl. günde 300 su 900 tl. aylık kar 27.000 tl! masraflar 7000 tl olsun adamın eline geçen net para 20.000 tl! evet aylık geliri 20.000 tl olan adam su dağıtmaktan utanmıyorda baba parası yiyerek evde internette aval aval takılan eziğe ne oluyor sorarım)
arkadaşımı en son kanyon alışveriş merkezi otoparkında gördüm. altında 2009 model audi a4 yanında da nişanlısı vardı...
kahve köşelerinde zaman harçayıp boş boş gezinmektense, helal yollarla hayatını kazanmayı tercih etmiş ve bu uğurda kendisine verilen görevi en doğru şekilde yerine getirmeye çalışan bir arkadaşın takdir edilesi durumudur. aferindir.
benim de bir arkadaşım vardı liseden, erikli sudan başka içmezdi. ne zaman gelse yanıma elinde hep erikli su olurdu. hep getirdi benim yanıma geldiği zamanlarda erikli suyunu. ama hep götürürdü. bir seferinde de unut be kardeşim. yok, unutmazdı. o su onun için öyle kıymetliydi ki. sanki onla yatıp onla kalkıyordu, sonradan bir gün bende bunun yanına gittim. bir de ne göreyim!!! dükkanda damacana var adını şu an hatırlamadığım. meğer bu pezevenk erikli su şişesinin içine bu damacanadan doldurup doldurup içermiş de kimseler bilmezmiş içinde başka su olduğunu. gözümde küçüldü kaldı öylecene. hep derdim ki: "vay be adama bak hep aynı marka sudan içiyor." şimdi eminim ki bazen o şişe çeşmeden de dolmakta.
sınıf arkadaşın, belki de seni görünce bursa'da bir sucuda çalışan işçinin asansörde damacanaya zorlaması aklına gelmiştir de o yüzden utanmıştır. denilesi durumdur.
yoksa alınteri ile yapılan her iş kutsaldır.
(bkz: hala öğrenemedin mi denyo)
