Kafa dengi çocuklar severim. Bazen borç isterler o zaman gözümde çok çirkinleşiyorlar. internetten kafede 1 lira vermedilerki masayı bir saat daha uzatalım. ben unutmam olum.
insanların sanırım dönem dönem işte belirli bir topluluktaki arkadaşlıkların hiç son bulmayacağına dair daha farklı bir yaklaşım oluyor. Benim aklıma hep bu konu açıldığında arka fonda hep “anason”şarkısı çalıyor. Şimdi ise bir elin parmaklarını geçmeyecek kadar insanla, daimi olmasa da genelde konuşuyoruz görüşüyoruz falan. Sanırım ama bu insanın doğası, bunu zaman içinde daha net anlıyorsun...
Senede iki kez, bir yaz bir kışa denk gelecek şekilde buluşuyoruz, bunları şehir dışında yaşayanlara göre ayarlıyoruz genellikle. 15-16 kişilik bir Whatsapp grubumuzu var,. Her gün mutlaka bir yazışma, bir dertleşme, bir gıybet oluyor. Uzaktan da olsa iletişimi sürdürüyoruz yani. tabi eskiden hoşlandığımız çocukları anlatırdık, artık çocuklara ders kitabı falan konuşuyoruz.
Liseden çıkalı 8 sene olacak lisedekinden daha iyiyiz. Evlenenlerimiz oldu, eşler de bizim gibi çıktı şükür haliyle şimdilerde bebek ziyaretlerimiz ve facetimelarımız da arttı.
En yakın arkadaşımsa nikah şahidim olmadı diye benimle iletişimini kopardı 1,5 sene önce.
Liseyi bitireli 11 sene oldu. Sınıfımız seçmeli idi. Hala var mı bilmiyorum ama seçmeli sınıflar, sidik yarışının vücut bulmuş hali. Okul anneleri oradan çıkar, okul başkanları oradan çıkar, okul birincisi oradan çıkar. Ben o sınıfın sonuncusuydum.
Zaman, mekan ve kişisel problemler olduğu için çoğuyla tek görüşüyorum. Merhaba'dan sonra ilk sorduğum; "ee nasılsın, görüşüyor musun bizimkilerle? "
Aldığım cevap: "yok be dostum. Hepsi kendi derdinde..."
insanların birbiriyle yarış içinde tutulduğu hiçbir yerden dost çıkmaz arkadaşlar. Görüşmeler de anlamsız kalır.
bazılarıyla zaten hiç kopmadık, hala görüşüyoruz. ayrı şehirlerde olmamız ya da lisedeki gibi her gün bir arada olamamız bizim arkadaşlığımızı etkilemedi.
Hiçbiriyle görüşmüyorum hepsinin canı cehenneme demek isterdim ama kendileri içlerinde bir cehenneme sahip olduklarından demiyorum.
Mezun olduktan sonra sadece 2 tanesiyle irtibatta kaldım diploma almak, alışveriş yapmak , gezmek için vs. 1 kez buluştuk ve sürekli de whatsapp'tan konuşuyorduk. Okul yaşantımda sosyal bir insan değildim bu yüzden fazla arkadaşım yoktu.
Bunda kolejde okumamın da büyük katkısı oldu eğitimi, hocaları falan filan idare ederdi ama öğrenciler pertti çok fazla şımarık ve çok fazla babadan zengin insan vardı. Ben bu tür ortamları sevmeyen sade biriyim bu yüzden hiçbiriyle görüşmedim okula da bir daha ayak basmayacağım zorda kalmazsam.
Herneyse iki gün öncede bu ikisini hayatımdan çıkardım. Hem artık aradaki bağımız kopuyor gibi hissetmiştim hem de birtakım olaylar oldu.
Artık bir ilişkinin biteceğini anlarsam hiç uzatmıyorum direk siliyorum. önceden yaptığım şeylerden ders aldım çünkü.
Bunlardan bir tanesini allah var çok boş bir insan olarak görüyordum. Bana göre Boş boş muhabbet ediyordu boş işlerde koşuyordu diğeri de son zamanlarda ukalalık, patronluk taslamaya başladı onu da bu yüzden sildim elde kaldı sıfır haliyle.
Mutlu muyum? Elbette ve sanıyorum ki onlarda bu durumdan rahatsız olmadılar ki bana geri dönüş sağlamadılar.
Siz de Değerinizi bilmeyen sizi aşağılık gören ve sizin zevklerinize hitap etmeyen insanları hayatınızdan çıkarın hiçbir şey kaybetmezsiniz.
iş güç derken epeyce kopuk hale gelen durum. yalnız 2006'dan itibaren birkaç yıl boyunca her ay toplanıyor ve keyifli bir akşam geçiriyorduk, ama sonradan organize eden 1-2 arkadaş elini eteğini çekip herkes kendi havasına girince film koptuydu maalesef.
Valla hepsi evleniyor teker teker hiç gitmedim Küstüler galiba. O aralar kasiyerdim ve çok katı kurallar vardı. Birde sizle mi uğraşayım dedim ve finito.
