''sende yok mu bir şeyler'' sorusunu da beraberinde getiren durumdur. Hatta eski lise aşkından örnek verilir. 'x bile evlendi, daha neyi bekliyorsun' filan da der bunlar. Ulan lise aşkımın evlenmesini neden bekleyim? 'Nikah şahidin olurum' mu dedim ben? Şanslı piçler. Arıyoruz işte. Bulunca, hepinizi skimsonik etkinliği oluşturup davet ederim. Zaten akrabalar sıkıştırıyor, bari siz yapmayın eski dostlar.
bende iki defa evlenip iki defa boşanan, dört çocuğu olduğu ilk eşinden boşanıp ikinci evliliğini yapan, evlenip çocuk yapmayıp boşanıp şu sıralar free takılan modeller de mevcut.
endişeye gerek yok, 37 yaşına gelince siz de böyle kişiler bileceksiniz.
tamamen bir yaş ve tecrübe meselesi.
evlenmek sorun değil ki ortaokullarda da evlenen var önemli olan hayat standardı her zaman kocaya mahkum olmak.
üstelik o adamla da yaş farkı azdır en fazla hadi 10 olsa bu adam sen çoluk çocuğa karışınca haliyle gözü başarılı okumuş güzel kadınlara kayacak sen de kadınım diye gezeceksin anca paranoyak olup çıkarsın aile huzurun kalmaz
geçen yıllara yanmakla anca bir sonraki nesle "amaaannn koca dediğin nödür keee hepsi aynı işi görüyoooo" diyecek kadınlar türüyor.
kocanın (erkeğin) de psikolojisini düşünmeyen onu asla doyuramayan kadınlar çıkıyor.
kesinlikle evlenenlere karşıyım hep yadırgarım .
ömür bu evlilik oyuncak değil.
kefenle çıkılacağını unutmamak lazım.
Lise biteli olmus 3 yıl. Ben okulu bitirme derdiyle uğraşırken milet evlenip üstüne çocuk yapmıştır. Evlenen arkadaşlarımın şöyle bir ortak yönü vardı. "hayatta beklentisi evlilik, çocuk olup okula yer vermemeleriydi." hatta çoğu liseye bile koca bulma umuduyla gelmişti. Tabi saygı duyuyoruz. Herkes umduğu hayatı yaşamıyor olabilir ama yaşamak istediği hayatı yaşıyor.
haberi ilk duyduğunuzda onlar adına mutluluk hissi veren, sonrasında kendiniz için derin düşüncelere düşüren olay.
onların evlilik haberi aynı anda sizin zamanınızın geldiği -ve geçmeye başladığı- haberini almak gibi. okumuşlar, üniversiteden mezun olmuşlar, iş bulmuşlar, evlenmeye karar vermişler, yüzük takmışlar, hatta adam takım elbise filan giymiş. en son ne zaman takım elbise giydiğimi düşünüyorum. yatta yapılan bir düğünde tamamen zorunluluktan, kendimden tiksinerek giymiştim. sonra üniversite desen, okulu uzattım zaten. ne zaman biteceğini de bilemiyorum. bitince ne olacağını da bilmiyorum. zaten şu ana kadar doğru düzgün çalışıp para kazanmadım bile. belli bir hayat düzenim yok. bırakın evliliği, hiç ciddi bir ilişkim olmadı. bok gibi yaşayıp gidiyorum. birlikte liseyi okuduğum adamlar, kendime en çok benzettiğim, kardeşim dediğim adamlar evleniyor. onları gördükçe daha da umutsuzluğa kapılıyorum.
sözlük onlar için sevindim ama canım da pek bir sıkıldı be. nasıl adam olcaz bakalım.
