Büyük bir çoğunlukta asla sürdürülebilir bir ilişki biçimi olmayacak olandır. Es kaza mahalleden veya başka yerden tanıdık olan varsa, ilişki aksine çok kuvvetli olur. Örneğin ilkokuldan itibaren okulda okuyan arkadaş.
ilişkinin güçlü olmamasının nedeni hiç birinin arkadaşları seçmemis okulu seçmiş olması. Dolayısıyla hepsi biliyor ki okul bitince herkes dağılır. Ergenlikte özellikle narsist duyguların, (ego , Süper ego) geliştiği için pekte kimseye kendini borçlu hissetmez. Daha çok güce veya materyale endexli ilişki seçerler.
götü kalkıklık deyince ilk aklıma gelen, bir iki tane de değil, sıralı birkaç tane arkadaşlardır. sen ne yaptın, bak ben neler yaptım cümlelerin, sırf hava atmadan ibaret olduğunu bile bile katlanıyorsunuz ya, en laneti de bu anasını satayım.
Aniden bir whatsapp grubuna dahil olmamla dört yıl sonra yeniden sohbete başladıklarımdır. Eski samimiyeti aramak başlı başına bi hata tabi orası ayrı.
Liseden kızlarla yılda bir kez buluşuyoruz. 14 kişilik grubumuz var, içlerinde yurt dışında yaşayanlar da var, onların tatiline göre ayarlıyoruz. Sanki onca yıl geçmemiş gibi masaya oturur oturmaz muhabbete devam ediyoruz, tek fark eskiden hoşlandığımız çocuğu birbirimize anlatırken şimdi birbirimizden çocuk yetiştirme tavsiyesi alıp Kayınvalide, görümce elti, gıybeti yapıyoruz.
lisede dönüp yüzüme bakmayan kızlar askerlikten sonra sıra sıra aşklarını itiraf etmeye başladılar. o zaman nerdeydiniz lan?! neyse o başka bir konu.
lise arkadaşlığı lise bittikten sonra güzelleşiyor. bir tarafınız hala lisedeki gibi zıpır, genç, heyecanlı... bir tarafınız olgun, aklı başında, mantıklı. işte bu dengeler oturduktan sonra arkadaşlığın anlamı da artıyor.
saka gibi ama liseden taniyip da hayatimda tuttugum sadece tek bir arkadasim var. hayatimda kayip olarak saydigim 4 yildir lise sureci benim icin. maalesef herkesin birbirinin anasina kufrettigi, ve kufru yiyen de dahil kimsenin bunu garipsemeyip aksine guldugu, internet cafe (ko) bagimliligin zirvede oldugu bir donemde lise okudum. ısin daha uzucu tarafi da liseyi esenlerde degil, besiktasta okumus olmam. resmen hayatimin en eglenceli gecirebilecegim 4 yili benim icin koca bir bosluk.
lisedeyken, ömrümün sonuna kadar bütün sınıfla arkadaş kalmak istiyorum gibi saçma, duygusal bir düşünce halinde olursunuz ama, mezun olduktan seneler sonra maksimum 2-3 kişiyle gerçekten dost kalabilirsiniz.
ne lisede ne de üniversitede arkadaşlıklar çok yüzeysel hacı. lisede tamam ortam daha samimi ama mezun olduktan sonra kimse kimseyi iplemiyor.
en sağlam arkadaşlıkların kurulduğu yaş aralığı 10-14
5. sınıftaki arkadaşımla halen görüşürüm. yine ortaokulda 6-7-8. sınıfta çok istemeyerek gittiğim başka bir okulda iyi dostluklar kurmamama rağmen halen arayıp sorarlar çağırırlar toplandıklarında.
