marmaris'te barlar sokağı sahilinde, içinde ateş yakılan bidonlar ve etrafında şekil yapmak üzere toplanan cinslerin takıldığı bir çeşit "dostlar birahanesi"... son günlerde çok popülerdir...
2016 eurovision şarkı yarışması'ndaki hırvatistan şarkısı. ne umutlarla bulunduğum ülkeden oy attım. oylamadaysa hüsran yaşadık tabi. 40+33 (jüri ve halk oylaması) ile sondan dördüncü oldu nina kızımız.
robert eggersin yönetmenligini yaptığı ikinci film. bu gidişle ileride adından daha da söz ettireceği şüphesiz. film günümüz sinemasında cesaret isteyen bir işe imza atarak sinema ekraninda kare bir görüntü olusturacak formatta siyah beyaz olarak çekilmiş ve bence bu tercihle çok doğru bir iş yapılmış. zira bu şekilde filmin içine çok daha iyi bir şekilde girebiliyorsunuz. filmde sadece iki adet karakter var. birisi deniz fenerinin kaptanı diğeri de onun yardımcısı. bu iki karakterin küçük bir ada üzerinde baş başa aylarca kalislarini konu ediyor film. bu iki karakterin nasıl günden güne kafayı yiyislerini çok doğal ve etkileyici bir üslupla anlatmayi başarmış yönetmen. koca bir neslin kafasında alacakaranlıkla edward olarak yer etmis robert pattinson ve örümcek adamın yeşil cini william dafoe'nun oyunculuklarinin şaheser niteliğinde olması da anlaşılan yönetmenin işini kolaylastirmis.( robert pattinson uzun zamandır yakasina yapışan alacakaranlık karakterinden kurtulmaya çalışıyordu zaten. bu filmde oynamayi secmesinin en büyük sebeplerinden biri de bu sahsimca)
genel olarak iki erkek arasindaki bir iktidar mücadelesini izlesek de bunun ötesinde bir alana da el atıyor. erkekliklerine dair ne kadar toksik unsur varsa, kah gaz çıkarmak, kah mastürbasyon yapıp sağa sola boşalmak, kah sarhoş olup kusmak, kah böğüre böğüre nutuklar atmak suretiyle yaşadıkları alana/birbirlerine boca eden iki karakterin en büyük derdi bir noktadan sonra feneri ele geçirmek oluyor.
filmin sonunda kafanızda cozulmeyi bekleyen soru işaretleri oluyor. yani film her şeyi bastan sona tüm cevaplariyla anlatmıyor, izleyicinin kendi yorumuna bırakıyor....
