pi'nin hayatında secdiği hiç kimseyle doğru düzgün vedalaşamadan ayrılması iç burkan bir detay olmuş. sevdiği kızla ayrıldıkları günü anlatırken:
"o gün ne yaptığımızı bütün ayrıntılarıyla hatırlıyorum, sadece vedalaştığımız anı hatırlamıyorum." cümlesi filmi izlerken yüzüme çarpan repliklerden biriydi.
- richard parker'ın arkasını dönüp bakmadan gittiği sahne de iç burkucuydu. gerçekten bir kaplan ve insan arkadaş olamaz mı bu hayatta? ben nedense hala olabilir diye düşünüyorum.
-pi'nin aynı anda 3-4 dine inanan bir çocuk olması ve bunun başta ailesi tarafından olmak üzere yadırganması çok güzel işlenmiş. misal:
kardeşi: "hafta sonu mekke'ye mi vatikan'a gideceksin?"
- filmde iki tane hikaye olması ve hangisine inanacağı seyirciye bırakılması çok güzel bir detay. ben şahsen 1.hikayeye inanıyorum. annesinin o kamaradan sağ çıkabileceğine çok ihtimal vermiyorum. (ama düşündüm de olabilir ya, pi gidip o kapıyı kendi açmıştı. maymunun üstünde geldiği muzlar filmdeki sayısız metafordan biri olabilir.)
- bu arada bizim salondakiler ikinci hikayeyi hiç beğenmediler. film boyunca salondan ses çıkmazken pi ikinci hikayeyi anlatırken salonda bir kımıldamalar, fısıldaşmalar oldu. yazarın dediği gibi "birinci hikaye daha güzel." galiba gerçekten.
bir de bu hikaye bana big fish'i anımsattı. eğer bu filmi beğenmişseniz mutlaka big fish'i de izleyin. kendisi hala hayatımın filmidir.
şimdi öncelikle, neydi o görsellik be... görsel anlamda en son the fall da bu kadar etkilendiğimi anımsıyorum ve tabi hafif mekanik bir görsellik olsa da avatar da aynı etkiyi yaratmıştı bende. özellikle okyanustaki bazı kareleri al salonunun duvarına sanat eseri niyetine as.
bir yukarıdaki entry de crem caramella filminbig fish i anımsattığını yazmış. filmden çıktıktan sonra benimde ilk aklıma gelen big fishteki babanın yaşadığı şeyleri abartarak ve hatta fantastik öğeler katarak masalsı bir şekilde anlatması oldu. big fish'te baba, yaşadığımız şeylerin çok sıradan olduğunu ve bunlara masalsı öğeler katarak anlatıldığı zaman daha büyülü daha ihtişamlı olacağından bahsediyordu. pi'de aynı şekilde yaşadığı bu olayı (ki ben ikinci hikayenin gerçek olduğunu düşünenlerdenim) big fish'teki babanın penceresinden olmasa da fantastik ve masalsı öğeler katarak anlatıyordu. ama bence pi nin ihtişam katmak ya da daha inandırıcı olmak gibi bir amacı yoktu. bence pi'nin birinci hikayeyi uydurmasının nedeni yaşadığı bu travmatik olayı kendisine kabul ettirebilmek istemesiydi. ve buna sonunda kendisi de inandı.
sembolik anlamda gördüğüm iki şeyi paylaşmak yerinde olur sanırım. pi bir nevi mevlana felsefesini temsil ediyor olabilir. her dine inanması, bütün dinlerdeki tanrı'ların aynı töz'ün farklı görünümleri olduğunu düşünmesi vs. bir nevi ne olursan ol yine gelcilik. sert mizaçlı, metafiziğe inanmayan pi'nin babası da sanırım yirminci yüzyılın başlarındaki mantıksal pozitivist bilim anlayışını temsil ediyor. bir nevi görmediğime inanmamcılık.
filmden bir kaç ayrıntı;
pi'nin canlı adada ağacın tepesinde mirket'lerle birlikte uyuması da harikaydı.
gene pi'nin vişnu'ya "beni isa'yla tanıştırdığın için teşekkür ederim" diye dua etmesi enteresan bir ayrıntı olarak bana ricky gervais'in golden globe ödül töreninin en sonunda "beni ateist yaptığın için sana teşekkür ederim tanrım" dediği sözleri anımsattı.
görselliğin tavan yaptığı film. o kadar güzel sahneler var ki, oturduğum sinema koltuğundan nefret ettim. filmin içinde olmadığım için üzüldüm. izleyin.
arkadaş ne filmmiş ya. filmden yaklaşık 3 saat önce filan çıktım. eve gelince sözlüklerdeki yorumlara bakayım dedim. nasıl bir metaformuş. meğer film neler neler anlatıyormuşda bizim haberimiz yok. uzun bir giri yazayım. inşallah spoiler vermeden bitirebilirim.
öncelikle sizden ilk ricam filmi gidin sağlam bir sinemada adam akıllı 3d izleyin. hiç öyle kıç kadar bilgisayar ekranında izlenilecek film değil bu. görsellik zirvelerde emin olun. ki bence bu film bir kilometre taşı olacak. yeni bir akım başlatacak film endüstrisinde. hatta gidin sadece ilk jeneriğe şöyle bir bakın. eğer beğenmezseniz paranız benden.
açıkcası ben arkadaşın zoruyla gittim. iyiki de gitmişim. filmde fazlaca gönderme var. öyle böyle değil yani çok fazla. şu hangi hikayeye inanma olayı vardır gidiyor. ben hangisini seçerdim bilmem. ama zaten filmde de onu diyor ya zaten. inanmakla alakalı herşey. bazı metafor gönderme olaylarını da size kısaca özetleyeyim:(yazının devamı spoiler değil genel olarak sözlükte ve diğer ortamlarda yapılan yorumların genel bir özetidir. ama yine de filmi izledikten sonra okumak daha yararınıza olacaktır. )
-kaplan için pi nin alter egosu diyorlar. ikinci bir kişilik gibi yani. yolculuğu sırasında böyle bir karakter oluşturuyor. kaplan hint mitolojisinde güç azmi ve zaferi simgeliyor. yani aslında düşünürseniz insanın vahşi yanını belirtiyor. pi kurtulunca kaplan gidiyor yani o içindeki vahşi yaşama hırsı sona eriyor. ilginç bir bilgidir mesela , o dua ettiği hint tanrılarından biri gerçekte kaplan ile simgeleniyormuş.
-lotus çiçeği meselesi var. lotus çiçeği olayı ta filmin başında başlıyor. kıza soruyor pi, lotus çiçeğinin anlamı ne diye. hatta diyor ya " ormanın içinde gizlenen lotus çiçeği ne demek" diye. lotus çiçeği aydınlanmayı anlatıyor aslında. hatta bu bakımdan masonlar filan kullanmıştır lotus çiçeğini. lotus geceleri kapanır gündüzleri açar. yani gündüze aydınlığa açılır. çocuk o adada bir çiçek buluyor ve durumu ayıkıyor. oranın bir etobur ada olduğunu anlıyor.
-arkadaşlar muz suda yüzüyormuş. onu da az önce kendim denedim.1 hikayenin gerçek olması noktasında önemli bir işaret.
-bazı yerlerde diş olayı şöyle yorumlanmış. bunu böyle anlatanlar 2. hikayeye inanıyor genelde. o ada direk annesine işaret ediyor. her ne kadar aşçıya insan yediği ve balıklara yedirttiği için kızsa da kendisi de yiyor annesinin etini. ta ki dişine gelinceye kadar. o zaman korkuyor işte.
-o mirketler cidden etobur, uçan balıklar gerçekte var, ışıldayan deniz anaları da var ama o balina işi cidden insanı düşündürüyor. hatta ve hatta okyanusta hayal görüyor ya. o sahnenin sonuna doğru kocaman bir kırmızı ışık saçan bi balık gözüküyor. ona da var diyorlar. güya 5km derinlikte filan yaşıyormuş. zaten o geminin battığı yerde en derin kısım değil miydi?
-filmin en sonuna doğru kaplanla beraber oturuyorlar ya. o kısım ise şöyle düşündüm. aynı fight clup gibi düşünün filmin sonunda beraber oluyorlar ya. onun gibi sanki. yani herşeyin bittiği anda gerçek pi ortaya çıkıyor. bu maddede şu alter ego olayına gönderme yapıyorum.
filmde en çok dikkat şeylerden biri de dini inançları ele alış kısmıydı. filmden çıktıktan sonra uzun uzun din nedir? neden var? gibi sorular sizi alabilir. siz olsaydınız hangi hikayeyi seçerdiniz? hangisi doğru? ya da daha doğrusu şöyle sormak lazım: hangisine inanmak isterdiniz? ilkine mi ikincisine mi? ben galiba 1 i seçerdim. çünkü neden : öyle inanmak istiyorum. aynı tanrının varlığına , dinlerin varlığına inandığım gibi. öylesi daha güzel daha mutlu edici. babası diyor o nehirde: ışıklara aldınma, din karanlıktır diye. sizce hangisi ? gerçekleri bilerek ama acı çekerek yaşamak mı? ya da güzel olduğunu düşündüğün bir şeye inanarak mutlu yaşamak mı? ben 1 diyorum ama karar sizin.
pi'nin geçmişini anlatma sahneleri fazla görüntülenmiş. filmin ilk başında bir ufak görüntüyle geçmişe dönülebilinirdi. ancak tüm bunlara rağmen yine de güzel bir film.
bakıldığında büyük risk taşıyan filmdir. sebebi ise filmin başlangıcında sonu bellidir. denizde kaplan ile yaşanan yaşam mücadelesi ne kadar heyecan katsa da öte yandan kurtulduğunu bilmek heyecanı kısıtlıyor. deniz sahnelerinin bolca sunulduğu bir film. Ayrıca maddi manevi memnun etmiştir. Pislik.
cakallarla dans 2 filmine gidip bin pisman olup Turk sinamasinin vara yoka kufurlerle dolu sahnelerinden,mevcut durumundan, iyi film yapamayisindan (5-10 yilda 1-2 tane cikiyor) dertlenip sinemaya kustugum su donemde ilac gibi gelmis filmdir. bollywood gene super bir is cikarmis kufur olmadan da espri yapilabilecegini, duygularin bu sekildede verilebilecegini yeniden ispatlamis ayriyetten 3d keyfi yasatmistir.Tebrik ediyorum filmde her obje de bir mesaj vardi ornegin kaplan benligimizi, egolarimizi vs temsil ederken orangutan anneyi temsil ediyordu bunun gibi...
öncelikle filmin başındaki o şarkı harika! sonra pi'nin isminin alay konusu olması ve pi sayısı muhabbeti güzel. okyanustaki o muhteşem ışıklar, doğa, deniz, fırtına bütünüyle görsel şovdu.. yalnız evlendiği kadının hindistanda sevdiği kız değildi sanırım. onun dışında kanadalı abimiz de çok sempatikti. cumartesi günü yaptığım en iyi şeyin bu filme gitmek olduğunu kabul ediyorum.
nasıl oldu da bu filmin başlığına bu kadar az entry girildi diye şaşırdığım, olağanüstü bir film.
filmi henüz izlemediyseniz, altyazılı ve 3d izleyin derim. kişisel performanslar oldukça başarılı, anadilinden duymalısınız.
filmin 11 dalda oscar'a aday olması zaten birçok şeyi açıklıyor.
filmden çıktığınızda şunu soracaksınız kendinize ya da beraber izlediğiniz arkadaşınıza:
1. hikaye mi yoksa 2. hikaye mi? hangisine inandın?
Hindistan'da sinemedan dönüşte otobüse binen ve bu otobüste toplu tecavüze maruz kalan, sonrasında da ölen kızcağızın izlediği filmdir. Bu nedenledir ki insanın filmi izleyesi kaçmakta, içi soğumaktadır.
Çok hoş görüntülere sahip film. insanın düşmanının bile bazen hayatını kurtarabileceği ve aslında hiçbir varlığın bu dünyada boşuna olmadığı düşüncesine itti beni. ayrıca dini arayışlar ve denizde isyan ile inanma hali arasındaki gel-gitler dikkat çekici. filmin sonunda anlatılan bir başka hikayeyle seyrettikleriniz bambaşka bir anlam kazanıyor. gidip görülesi bir filmdir. tabi filme biraz daha dikkat edebilirdim ama salonda benden başka sadece iki kız vardı ve rahat bırakmadılar bir türlü. amaçlarını da çözebilmiş değilim ya neyse.
Sinemada izlediğim en kötü ilk 5 film arasına girecek çocuk filmi. Tamamen ütopik bir film. Sıkıcı, hikaye akmıyor.
3D Daha iyi kullanılabilirmiş.
Çocuklara uygun. 16 yaşından büyükseniz gitmeyin.
mükemmel görsellik, iyi hikaye, iyi oyunculuk amma velakin sonunda ağzınıza bir parmak bal çalınacak zannederken yediğim balın tadı nasıldı deyip dudaklarınızı yalıyorsunuz.
alıştırdılar vakti zamanında o turuncu köpekli çocuk filmlerine bizi , şimdi bu filmi izlerken neden dönmüyor amk hayvanı deyip üzülüyoruz. hatta bir an shrek in son filminde kükre diyen çocuk gibi ben de dön diye bağırıp laptobu sallıycaktım da annemin misafirleri gelmiş, ayıp olmasın dedim.
