lihtenştaynda yaşamanın birçok artısı var oysa. mesela okul çıkışı dövdüğün çocuk "ben sedat pekerin yeğeniyim" diyemez. dese de siktir lan, sedat peker şu mahallede oturuyor, yeğeni de 2 tane deyip siktiri çekebilirsin. türkiye'de olsa da "yav hee hee" deyip geçiyorsun ama ilk fırsatta "ulan hakkaten yeğeni mi acaba? yeğeni olmasa bile korumasının tanıdığıysa beni çok sağlam öttürürler. sikmeseler bari" diye bi an olsun endişeye kapılabiliyorsun.
sonra anasının amsterdamına tayinin çıkmıyor. ulan nereye çıkacak zaten 160 kilometrekarelik bi yer. ülkenin ucunda yaşasan haftasonu git anne yemeği ye. uzak kavramı yok memlekette.
sonra nüfus az olduğunda senin gelirindeki en ufak bi sıkıntı ekonomi bakanını zora sokabilir. lihtenştaynlılar uyanmadı daha bu duruma ama mesela ben doğma büyüme lihtenştayn çocuğu olsam bu durumu çok bariz kullanırdım. takardım borcu, takardım borcu, 2 sene sonra bi bakmışsın gayrisafi milli hasıladan kişi başına düşen pay 600 isviçre frangı azalmış. o devlet bana her türlü bakar aga keh keh.
eee böyle avantajların varken sen kalkıyorsun kaleci oluyorsun amskym. aga sen kasapsın, et doğruyorsun senin neyine kalecilik. dünya aleme reklam olmaya, "lihtenştayn kalecisinin çaresiz anları" diye yutublar düşmeye ne gerek var. maçtan önce gidip rakibe "aga bizim durumlar belli ben kasabım. çok zorlamasan nası mutlu olur benim hatun. hayır burda 9luk yapıyosunuz akşam eve gidip stres atalım diyoruz karı vermiyor. sen de erkek adamsın halden anla" demen de kar etmez.
tekrar söylüyorum san marinolu olsun, estonyalı olsun bu tip arkadaşları sağ duyuya, kendini etiket etmemeye, madara olmamaya davet ediyorum. onurlu olun lan!
