Uğur Mumcu'nun hayvanlara dayalı bir alegoriyle liberalizmi, 24 ocak kararlarını ve Turgut Özal'ın ekonomi politikasını eleştirdiği, mevzuatların değiştirilmesiyle istanbul'un en güzel yerlerinin araplara satılmasını anlattığı, "dönek marksist" şeklinde nitelediği Çetin Altan'la dalga geçtiği eseri.
Ayrıca türkülerin sözlerinde bile komünizm arayan, uçan kuşu komünist ilan eden yazarımsılar, ulusal özkaynaklarımızın yabancılara çok uzun vadeli kira sözleşmeleriyle devredilmesi, eften püften şeyler için tören yapılması, bu törenler esnasında siyasilerin sevimsiz gövde gösterileri, kurban kesip kanını elalemin alnına sürmek gibi lümpenlikler ve en ufak görüş ayrılıklarında bile fraksiyona bölünen solcular da eleştirilmektedir.
liberalizmi eleştirdiğini sanarak özal devletçiliğini eleştirmiş fakat bunda bile başarılı olamamış kitaptır fakat okumayan kişi bu kitapta liberalizmin eleştirildiğini zanneder. ironiktir ki yazarı da böyle zannetmektedir. yazarın ağızlara pelesenk olmuş bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olmamak gerektiği tavsiyesine kendisinin uymadığının kanıtı olan bir eserdir. (bkz: dediğimi yap yaptığımı yapma)
80' den sonra dağılmış durumda olan marksistlerin dönekliği, parayı keşfetmişlikleri, 24 ocak kararları hakkındaki kehanetleri, sermaye sahibinin ajitasyon yıllarının başlangıcını anlatan bir uğur mumcu eseridir.
bir rivayete göre owell' den mumcu' ya bırakılmış bir vasiyettir.
iktidardakileri domuzla ozdeslermis sevgili ugur mumcu bu kitabinda.. ve halki tavuk olarak belirlemis her seyden bi haber uyuyan ve yumurtlayan.. okumanizi tavsiye ederim, cok ilginctir.
ugur mumcu'nun baslangicinda baska bir yazarin hikayesinden yola ciktigi, liberalizmi degisik acilardan ele alarak bir yandan ekonomiyi inceledigi kitaptir.
"Ekonomimiz alaturka, liberalizmimiz arabesk, sermayemiz nazlı, iş adamımız narindir. Ekonomide serbest, siyasette greko-romen güreşiriz. Ama hep tuş oluruz. Uçan kuşa borcumuz var, uçmayana hıncımız... Devrim yasak, evrim sakıncalı, döneklik yararlıdır azgelişmiş demokrasimizde. (Güleriz ağlanacak halimize) derler ya; ağlanacak halimize biraz da gülmek istedim. Ne yapayım! Şimdiye dek, kızarak yazdım anlamadılar. Şimdi gülerek yazıyorum; belki anlarlar!..
