biliyorum öylesiniz çünkü ben de öyleyim. hangi günde olduğunuzu bilmediğinden sık sık telefonun takvimine bakıyorsun benim gibi.
zaman bile hissettirmiyor kendini. ha çok şeyinde mi ? değil. yalnızım ama buna merhem, bir kadın asla değil. ki kadın çok. istemediğin kadar çok. bahsetmek istediğim, sevişmek, el ele tutuşmak, sarılmak değil, bunların eksikliği de değil. zira bu bir 14 şubat zırlaması da değildir.
yalnızız çünkü bizim geleceğimiz yalnız. gelecekteki senin yanına hiçbir şey koyamıyorsun, hiçbir güzel şeyi bırakamıyorsun. senin dünyanın dışında olup bitenler, senin o dünyanı istila ediyor. sabahın köründe kalkıyorsun işe gidiyorsun trafik, işte azar, stres, azalıyorsun. işten eve dönüyorsun, yemeğini yapıyorsun, yiyorsun. evde ses olsun diye televizyonu açıyorsun. belki biri gelip hadi kalk git yatağında uyu der diye tekli koltukta uyuyorsun ama sabah her yerin tutulmuş bir şekilde uyanıyorsun. pazar günleri hiç konuşmadığın oluyor, ağzından tek bir kelime bile çıkmıyor. şarkı mırıldanırdın eskiden şimdi o da yok. çevrende arkadaşın olduğunu düşündüğün insanlara bakıyorsun, çağırdılar diye gidiyorsun. 20 dakika sonra herkesin elleri telefonuna gidiyor, kafaları basma tulumba gibi eğiliyor o küçük ekrana. farkediyorsun onların yok oluşlarını. yaptıkları tek şey o küçük ekranın içindeki gerçek olmayan dünyayı doldurmak. başkalarının beğenisine sunulan egolar. her bir like kişimizi ego tramplenlerinde zıplatıyor. tarif edemediğim hazlarını görüyorsun yüzlerinde. ait olmadığın yerde bulunmanın faturasını kendinden çıkaracaksın, içinden muhasebeni görüyorsun "oğlum ben niye buraya geldim, hani gelmeyecektin, bok vardı, biranı zıkkımlanda kalkalım".
bir günü bir diğer günden değerli kılacak hiçbir şeyi yapamadan çürüyüp gidiyorsun. sevgin azalıyor, sevme potansiyelin, aşık olma potansiyelin, güzel bir amaca kendi feda etmenin olasılığı azalıyor. en sonunda sabah kalktığında aynaya bile bakmıyorsun. otobüs durakta tam önünde durunca kapısında kendini görünce birden irkilmen ondan. evet sakalın epey uzamış, ne o lan saçların da mı dökülüyor.
ama yine de koruyorsun o yalnızlığını, tek sahip olduğun gerçekliğin o olduğunu bildiğin için. atilla ilhan'ın dizilerini mırıldanıyorsun sürekli "bu yalnızlık benim ilişmeyin" diye. al al, tepe tepe kullan. neyse...
