çok eskilerden, banyolarda şofben olmayıp banyo denen yerlerin gardrop gibi kullanıldığı zamanlardan bir tat. sürekli yanan sobanın üzerinde kaynayan suyla, kardeşler arka arkaya yıkanır ve gene sobanın başında saçlar kurutulurdu. o arada mutlaka acıkılmış olurdu ve garnitür niyetine üzerine zeytin yağı ile salça sürülmüş ekmek yenirdi. tadı olağanüstü olarak zihinlerde yer eden bir lezzetti sanki. bu tadı hatırlayan bir anne çocuklarına salçalı ekmek teklif ettiğinde "ıyyy" şeklinde verilen tepkileri hiç anlamadı.
uğur gürsoy karakteri olan fırat'ın karakteristik özelliklerinden ikisi. hep kendinden büyük salçalı ekmeğiyle gezer garibim. bide saklanmak için leğen, kova gibi bilimum su kaplarını içi dolu iken kullanır.
çok eskiden değil günümüzde de devam ediyor ne yazıkki. ama halktan o kadar soyutlamışız ki kendimizi hiçbir şeyi tam olarak göremiyoruz. sen günyedoğuya, anadoluya gittin mi hiç? gitmedin. bunlar eski değil yeni. üstten bir şeyleri değerlendirmekle olmuyor işler. insanlar aç. gerçekten de aç! ama size inanması güç geliyor ne yazıkki çünkü bilmiyorsunuz, farkına varamamışsınız. kaloriferli evleriniz, sıcak yataklarınız, içi dolu buzdolabınız var. yok arkadaşım yok insanların yiyecek ekmekleri dahi yok!
80li ve 90lı yıllarda çocukluk yaşamışların karşılaştıkları durumlardır. sokakta misket oynarken bi yandan yenilen bir salçalı ekmek vardır ki en kral yemek bile yerini alamaz onun. her pazar günü salonun ortasındaki leğenin içinde, sobanın üzerindeki güğümdeki sıcak su ile banyo yapmak acı vericidir ama yaş ilerlediğinde çok aranılan bir aktivitedir.
