türk televizyonunda önemli bir yere sahip kanımca. ya da 'olmalı' yayına girip çıkmış binlerce sıkıcı diziden farklı olarak hayal dünyasına hitap eden ve farklılığı seven bir kamera arkası var. bunu hissetmek seyrederken iştahı arttırıyor. ''işler güçler, leyla ile mecnun, ben de özledim'' miktar çok az. zirve leyla ile mecnunda'dır.
ilk bölümlerinde "işler güçler" dizisiyle olan benzerliği ve karakterlerin gerçek hayata dönüş yapma çabaları yeterince hikaye oluşturmadığı ve diziyi ileri taşımadığı için, yerinde bir karar ile absürt komedi, hayal dünyasına geçiş yaparak ve son yayınlanan bölümüyle beraber "leyla ile mecnun" dizisinin devamı niteliği kazanan güzel çalışma.
ben de ozledim, tutmus, hatta tutmayi birak kendine has jargonunu yaratmis bir dizinin arkasindan pat diye sunulan b planidir. yanan guzelim yemek yuzunden pizza soylemektir.
leyla ile mecnun hiç şüphesiz absürt olmasıyla da gönlümüzde taht kurmuştur. yenisinin absürt olma ihtimali yoktur, ama yine de güzel beklentilerimiz var.
