kimisi, sevdiği bir şeyin ortalık olduğunu görünce, popüler olduğunu görüp insanlardan onunla ilgili şeyler duydukça sıkılır o sevdiğinden.
leyla ile mecnun' u ilk bölümlerinden itibaren izleyen ve çok beğenen biri olarak, 2. sezonun ortalarından itibaren yaşadım ben bunu. izleyen sayılı insanlardandım ve bu belki bencilliktir ya da ne bileyim anlamsız bir sahiplenmedir kıskançlıktır ama izlemiyorum artık. el kadar bebelerin, saçma salak adamların dilinde replikleri. "abi çok güzel dizi amuğa goyam ya" diyorlar.
ben eskiden de chelsea' yi tutardım, zolalı zaman bilen bilir. orta sıralarda gezinirlerdi. sonra abramoviç ve herkes chelseali oldu. işte o zaman chelsea' yi de sevmez oldum roma' ya sardım. sonra chelsea gözden düştükçe ben tekrar sevdim chelsea' yi. bu sezon şampiyonlar ligini kaldırınca da yine sevemez oldum.
neyse ki behzat ç.' yi kimseden kıskanmıyorum. izleyenler neyse ki ya angaralı ya da benden salak olmayan insanlar. aslanlarım benim.
yahu bu da yeni moda, " herkes öğrendi o zaman izlememeliyim!" yahu ne değişti arkadaşım leyla ile mecnun da?
neyin havası bu, neyin kafası bu?
müdür allahını severseniz geçin bu ayakları, şu başlığı açmak bile, leyla ile mecnun'u izleyuen bir ergenden daha kötü be...
"vay be ne değişik insanlar var adama bak" mı demeliyiz bilemedim ki şimdi nedir ana tema, tamam ben takdir ettim çok onurlu bir davranış, cool story bro!
