bir Jean christophe grange romanıdır. okuduğum en geniş romanlardan birisidir. katille olan uğraşı herşeyin başladığı yerde sona erer. kitabın nerdeyse her sayfasında bir tane camel yaktım cümlesini görebilirsiniz. bunun dışında kitabın öğretici yönüde oldukca ilginçtir. hiçbir kitabı okurken bu kadar kalıcı bilgiler edinmemiştim.
519 sayfa.
yine grange' ın dehasına şahit olduğum eserlerinden biridir. kitabın giriş kısmı biraz uzun gelebilir ama sonra öyle bir gelişiyorki insan kendini alamıyor. artık grange okumaktan alışkanlık mı oldu bilmiyorum ama kitabı okurken az çok sonunu tahmin etmiştim. kitap bittikten sonra insan boşluğa düşüyor yani sanki bitmese daha iyi olurdu gibi. bi de kitapta çok fazla sigara ve din muhabbeti geçiyor. bunları gözardı edersek kitap cidden muhteşem
grange diğer romanlarından farklı olarak yoğun bir din bilgisi ve cinsellik kullanarak kaleme almış şeytan yemini'ni. bol bol filtresiz camel dumanını da unutmamak lazım. şaşırtıcı yöntemlerle işlenen seri cinayetler ya da cinayetler serisi. sonuna gelince sanki yazmaktan bi yerleri ağrıyormuşcasına elini çabuk tutmuş grange. bitse de gitsek tarzı bi hava sezinledim. sen saatlerce hirstiyanlığı didik didik et, isa'nın çarmıhtan indirilirken söylediği duadan, vatikan'ın gizli sırlarına kadar anlat, en önemli kısmı 10 sayfaya sıkıştır. şaşkınlığı arttırmak istemiş, başarmış tabi yine kendi kulvarında. yine de bu roman bir kurtlar imparatorluğu'nu, bir siyah kan'ı geçememiştir kanımca.
---spoiler---
math kitap boyunca heralde 20 civarı araba kiralamıştır. kullanmadığı marka kalamdı maşallah. bazılarının fena halde içine etmiştir ayrıca. manon'un esrarengiz kaçışı ve ölümü sırasında kullandığı kiralık araba da math'e aiittir. enteresanlık şu ki; grange hiç buna değinmeden geçmiş. manon'un kaçmasına sebep olan kişi olarak math'ten hiç şüphelenilmemiş, 'bu araba da kimin', 'nereden çıktı' diye hiç bir kayıt incelenmemiştir. ya da grange'in tabakhaneye bok yetiştirmeye çalışır gibi hızla geçiştirdiği final kısmında bu ayrıntı eriyip gitmiştir.
bir ayrıntı daha. final sahnesinin canlandığı derin mağaraya inmeye niyetli cevahir polisimizi yıldırmaya çalışan görevli;
- oraya sadece profesyoneller inebilir. sizin dağcılık bilginiz olmadan bunu başarmanız imkansız.
gibi bir şey demiş. hemen ardından Luc'un arkadaşı için hazırladığı basit bir sistem math'in buluşma yerine sorunsuzca ulaşmasını sağlamıştır. e güzel kardeşim, görevli yarım saat "hemşeri yapamazsın, çok zor. ben bile hiç yapmadım" diye kıçını yırtıyor. sen iki sendeleyip, hoop ulaşıveriyorsun derinliklere. tereyağından kıl çekmek bile daha kolay olurdu.
bu iki küçük detayla iyice anlamış bulunuyoruz ki sonunun aceleye getirilişi hariç başarılı bir romandır.
grange tarafıdan yazılan üçlemenin ikinci kitabı. ilki siyah kandı. grange bu üçlemede kötülüğün kaynağını araştırıyormuş.(internetten okumuştum ne kadar oğru bilemem)
gerçekten hoş bir kitap. grange'in en iyi işlerinden birisi.
ben bir kitaba fazla takılan biri değilim. 500 sayfalık kitapları 1 haftada oflaya puflaya bitiririm genelde. ama bu kitaba dün başladım, bugün bitti. gözlerimden kan damlıyor şu an uykusuzluktan, ama değdi.
kitabın ilk 100-150 sayfası incilimsi birşey. hristiyanlığı her şekilde öğretiyor. uzun ve sıkıcı bir hristiyanlık dersi var. fakat olay örgüsü başladığında, katiller, kurbanlar, kanlar, bokböcekleri havada uçuşmaya başladığında elinizden bırakamıyorsunuz. 'nolacak acaba lan' diyerek bütün gecemi yedi bu kitap.
ve ilk defa bir kitabı okurken paranoya yaptım. iğrenç ceset tasvirleri, hayvani cinayet yöntemleri arasında gidip gelirken penceremden kanlı bir el uzanıp kulağımı kesecekmiş hissiyle yaşadım bütün gece. elim kulağımda uyuyakalmışım.
kitapta ayrıca siyah kan ın bazı bölümlerini görür gibi oldum. diğer kitaplarıyla bağlantılı yazmış grange bey. tebrik ediyoruz.
cennette geçtiği söylenen diyalog:
-havva:adem bu elmalardan yiyelim mi?
-adem:olmaz canım tanrı bize yasakladı onları.
-havva:şeytana soralım o bilir belki.yasak mı şeytan?
-adem:ona güven olmaz.yemin etsin.
-şeytan:allah beni cehenneme atsın yasak değil.
-havva:gördün mü bak yasak değilmiş.
işte burada şeytanın ettiği yemine şeytan yemini denmektedir.
- anam melek olsun benle alakası yok. (anam avradım olsunun daha ağır versiyonu)
- oğlum aşk meleği olsun ki, ben zorlamadım.
- kızım peri olsun ki, ben yaptırmadım.
- karım huri olsun ki, ben kimseyi öldürtmedim.
muazzam hikayesi ve kurgusu ile okurken sasirtan,sarsan,sonunda yumusak bir gecisle insani cileden cikaran jean christope grange'in son kitabidir.okunasidir.
kahramınına hasta oldugum roman. adamın o camelı yakısı cigerlerine doldurmasıdır beni cezbeden. bazen kendimi yerine koyup aynı onun gibi yapmaya calısıyorum ama o havayı yakalayamıyorum. belki de civeroy içtigimdendir. ben buna baglıyorum .
jean christophe grange tartışmasız şu an polisiye roman'ın kralıdır. en kötü kitabı taş meclisi ( le concile de pierre) bile vasatından üstündeydi. final sahnesi abuk sabuk olmasaydı belki de en iyi kitabı olurdu. yeni kitabında daha da iyi işler çıkarmış. özellikle de karakterler tek kelimeyle mükemmel. finali bir leyleklerin uçusu (le vol des cigognes) kadar olmasa da güzel. finalin leyklerin uçuşu'ndan farklı olarak şöyle söylemeliyim daha şaşırtıcı değil ama kesinlikle daha sağlam. tam kurgusuna yakışır bir şekilde final olmuş. ama tabiki leylerin uçusu gibi ağzımızı açıp "has sssiktir" demesekte güzel. diğer kitaplarında seks'i hiç vurgulamamıştı grange. ama bu kitabında bunu denemeye kalkmış ve üstesinden de gelmiştir. karakterin camel kolik olması da ayrı güzel bir tad vermiştir.
edit: bu arada burdan fransız sinamasına sesleniyorun. mümkünse bu filmi de çekip piç etmeyin. kızıl neherilerin mına goydunuz mümkünse bunu sağlam bırakın.
kitap kapağı aynen "siyah kan"ın kopyası olan yeni grange romanı. acaba bu kasten mi yapılmış, hani kitapları kategorileme gibi bir olaya mı çalışıyorlar, yoksa... taklit midir, eskiye özenme midir? neredeyse ekranda görünce yeni kitap olduğunu bile anlamayacaktım. tam "siyah kan bu" diye geçerken birden donuverdim.
