jean christophe grange tartışmasız şu an polisiye roman'ın kralıdır. en kötü kitabı taş meclisi ( le concile de pierre) bile vasatından üstündeydi. final sahnesi abuk sabuk olmasaydı belki de en iyi kitabı olurdu. yeni kitabında daha da iyi işler çıkarmış. özellikle de karakterler tek kelimeyle mükemmel. finali bir leyleklerin uçusu (le vol des cigognes) kadar olmasa da güzel. finalin leyklerin uçuşu'ndan farklı olarak şöyle söylemeliyim daha şaşırtıcı değil ama kesinlikle daha sağlam. tam kurgusuna yakışır bir şekilde final olmuş. ama tabiki leylerin uçusu gibi ağzımızı açıp "has sssiktir" demesekte güzel. diğer kitaplarında seks'i hiç vurgulamamıştı grange. ama bu kitabında bunu denemeye kalkmış ve üstesinden de gelmiştir. karakterin camel kolik olması da ayrı güzel bir tad vermiştir.
edit: bu arada burdan fransız sinamasına sesleniyorun. mümkünse bu filmi de çekip piç etmeyin. kızıl neherilerin mına goydunuz mümkünse bunu sağlam bırakın.
grange'nin diğer kitaplarına göre içinde daha fazla ayrıntı bulunduran fransa turist rehberi gibi kitap. hayatımda fransa görmeden beni paris'e bıraksalar emniyeti, lyon'u,besancon'u falan bulurum, oradan lozana bile geçerim.
kurgu:her zamanki gibi harika
cinayetler:çok orjinal
bitiş:grange gerçeği çok baştan savma.
cennette geçtiği söylenen diyalog:
-havva:adem bu elmalardan yiyelim mi?
-adem:olmaz canım tanrı bize yasakladı onları.
-havva:şeytana soralım o bilir belki.yasak mı şeytan?
-adem:ona güven olmaz.yemin etsin.
-şeytan:allah beni cehenneme atsın yasak değil.
-havva:gördün mü bak yasak değilmiş.
işte burada şeytanın ettiği yemine şeytan yemini denmektedir.
- anam melek olsun benle alakası yok. (anam avradım olsunun daha ağır versiyonu)
- oğlum aşk meleği olsun ki, ben zorlamadım.
- kızım peri olsun ki, ben yaptırmadım.
- karım huri olsun ki, ben kimseyi öldürtmedim.
