çok beğendiğim bir film. bu filmi dersanenin konferans salonunda izlemiştim ve film çıkışında düşündüm ki 3 senedir gittiğim bu dersanenin bana kazandırdığı en büyük şeylerden biri bu filmdi. fransızların; müziğiyle olsun, senaryosuyla olsun, övünmesi gereken bir film.
etki ve tepki.. dilerseniz bir baş yapıt diyelim sade, anlaşılır ve müzikleriyle sizi içine ceken bir film.. izledikten sonra farklı görüp farklı düşündüren cinsten.
filmdeki sorunlu gencin yüzünü ve bakışlarını teoman a benzettiğim film. ayrıca mümessil de güven kıraç ve köksal engür karışımıdır kanımca.
filme gelince.. ölü ozanlar derneği havasında olmuş, ben de bir kere iyi bir müdürü olan bir okul filmi izleyeyeyim varsa da lütfen söyleyin. genelde alışılmış bir okul filmi olsa da, "müzik" teması üzerinde durduğu için diğerlerinden ayrılmıştır. film insanı sıkmayan, izlenesi bir filmdir. müzikle ilgilenenler, mutlaka izlemelidir hatta.
candan erçetin in filmle ilgili yorumuna gelince : "umut çoğu zaman bir şarkının 2-3 notasında gizlidir. Yeter ki melek size yol göstersin. Gerisi kendiliğinden gelir, tıpkı "koro" daki gibi. Uzun zamandır hasret kaldığımız duygu yüklü bir film. "
Fransa-Isviçre ortak yapimi bir film. Insana verdigi duygular kesinlikle tarif edilemez.
(bkz: koro)
Konusu söyle:
Dünyaca ünlü orkestra sefi Pierre Morhange annesinin cenazesi için Fransa'ya döner. Ögrencilik yillarindan arkadasi olan Pépinot ile karsilastiginda müzik ögretmenlerinin de öldügünü ögrenir. Ögretmeninin ona biraktigi günlügü Pierre'i eski günlere, 1949'a, savas ve isgal travmasini yeni atlatan ama henüz nekâhet devresinden çikamayan Fransa'ya götürür. Yetenekli oldugu kadar alçakgönüllü bir müzik ögretmeni ve amatör besteci olan Clément Mathieu, tasrada, erkek ögrencilerin yollandigi bir yatili okulda gözetmenlik görevini kabul eder. Ögrencilerin çogu sorunlu ve azgindir. Bazilari savas yetimi olan bu çocuklarin Clément'in önderliginde müzigin hassas gizemlerini kesfetmeye hiç niyeti yoktur. Despot müdür Rachin ise ögrencileri yola sokmanin tek yolunun disiplin ve cezalandirma oldugunu düsünür. Oysa sefkat dolu bir adam olan Clément, müdürle ayni fikirde degildir ve yüreginin gösterdigi yolu izlemeye kararlidir. Bu yeniyetme uyumsuzlar güruhuna ortak bir tutku ve takim ruhu getirmek için bir koro olusturmaya karar verir. Belli basli sikintilarindan biri de, melek yüzüne ragmen seytan huylu, ama olaganüstü bir sese sahip Pierre Morhange'dir. Bu "kayip" çocuklarin ruhlarini kurtarmaya çabalarken, Pierre'in annesiyle beceriksizce iliski kurmaya çabalayan Clément'in önceligi de bu oglandir.
Fransa'da tam 7 milyon izleyiciyle gise rekoru kirmis, çocukluk ve müzik gibi evrensel iki konuyu harmanlayan Fransiz sinemasinin bu yeni basyapiti, ögrenci-ögretmen iliskisi ve egitimin aslinda hayatimizi ne kadar degistirebilecegi üzerine zengin fikirleriyle etkileyici.
Siradan bir konu belki ama gerçekten etkileyici. Insani içine alan ilginç bir havasi var filmin.
(bkz: mutlaka izlenmesi gereken filmler)
cok bilindik ve cok siradan olan bir konuyu gayet guzel isleyerek kalbimde yer kazanmis, dokunakli bir fransiz filmidir. arada bi kafama estikce izlerim, moralimi bozar birakirim...
hele ki sona dogru pencereden atilan ucaklar ve onlarin uzerlerindeki veda cumleleri gozume tozun artik kactigi nokta olmustur. dikkatli bakildiginda 'crane d'obu' yazisi da ucaklardan birinde vardir, gayet guzeldir, goze daha fazla toz kacirir.
isviçre fransa ortak yapımı film 2.dünya savaşı sonrası yetim kalan çocukların kaldığı bir yurda gelen bir öğretmenin müziğin büyüsüyle neler yapılabileceğini gösteren bir film.müziğin büyüsüne inanmayanlar için önerilir.soundtrack'i de kendi kadar iyidir.vois sur ton chemin şarkısı efsanedir
