Fransa' da geçen Fransız yapımı bir filmdir. Oldukça etkileyicidir ve cezanın çocuklar üzerinde olumsuz etkilerini gözler önüne sermekte ve cezanın boyutunun arttığında da herhangi bir olumlu yanının olmayacağını gösteren filmdir. Özellikle eğitim camiasında yer alanların ve alacakların bu filmi izlemesi tarafımdan şiddetle tavsiye edilmektedir. Youtube'a "koro" yazarak filmin tamamına ulaşmak mümkündür. Özellikle de Pepinot için bile olsa izlemeye değerdir. Lütfen kendinizi oradaki çocukların yerine koyarak izleyiniz.
--spoiler--
Filmin en sonunda öğretmenin Pepinot' u yanında götürmesinin Pepinot'un hep ailesini beklediği cumartesi günü gerçekleşmesi beni derinden etkilemiş ve gözlerimin dolmasına sebep olmuştur.
kıyıda köşede kalmış keşfedilmeyi bekleyen filmlerden. Herhangi bir yerde adını duymadıkça veya şansa denk gelmedikçe belkide adını duyamazsınız, (bkz: whiplash) gibi bir film oscar alıyorsa ve herkes biliyorsa bu filmide herkes bilmeli sanırım.
muhteşem bir dram filmi.
filmin sonundaki iki cümle ağlatabilecek nitelikte.
ayrıca müzikleri mükemmel. 6-7 yıldır elimdelerdi açıp dinlerdim. filmi izlemek bugüne nasipmiş. bir buçuk saatin fazlasıyla hakkını veriyor gerçekten.
fransız sinemasına küfredenlere altından kalkılamayacak cevap. müzik ile içli dışlıysanız veya farklı bir ruh halinde değilseniz sizi ağlatması işten bile olmayan yapıt.
sıcacık bir film. konusu, anlatılanlar, verilen mesajlar çok alıştığımız türden aslında ama yine de izlettiriyor bu film kendisini. bir yatılı okul hikayesi ne kadar farklı olabilir ki? ama işte oyunculuktan mıdır nedir çok güzel bir film olmuş bu. sıcacık işte.
şiddet, etki tepki gibi yöntemlerin uygulandığı okula melek gibi bir adam geliyor. sistemleri beğenmiyor değiştirmeye çalışıyor bir koro kuruyor. böyle işte alışılmış bir şey ama yine izlemekte fayda var. ayrıca çocuk oyuncular ve müzik harika.
alt yazılı izlemesem a bu türk filmi değil miydi diye düşünülecek ya da beni o şekilde düşündüren, çok saf, çok naif bir fransız filmidir. yönetmeninin de dediği gibi konusunu gene eski bir fransız filmi olan 'La Cage aux rossignols' dan alsada (müzik öğretmeninin hikayesi) gayet sürükleyen, sıkmayan, alabilene çok şey veren bir film.
insanın içindeki çocuğu sömüren ve bu yaptığından dolayı, belkide hayatınızda izlediğiniz en iyi filmler arasına girebilecek niteliklere sahip olduğunu düşüneceğiniz muhteşem bir christophe barratier filmi. sanatın insanı nasıl uysallaştırıp eğittiğinin filmi belkide. filminde yakalanmış ritmik uyuma söylenecek söz bulamıyor insan, senaryoda olduğu gibi filmin o muhteşem müzikleride christophe barratier in anlatım gücünün kusursuzluğunun göstergesi, kendisi oyuncu kadrosunu oluşturabilmek için 40 faklı koroyu dinlemiş ve en sıradan bulduğu çocuklarla hiç bir profesyonel yardım almadan altı ay boyunca çalışmıştır. filmin müzikleri akıldan silinir gibi değil...
izlediğim en güzel filmler arasında olan koro bir yatılı okul hikayesi:
1949 yılı savaş sonrası Fransa'da işsiz müzik öğretmeni clément mathieu gelen bir teklif üzerine yatılı erkek öğrencilerden oluşan bir okulda işe başlar.Yerin dibi adı verilen okulda tamamen birbirlerinden farklı karakterlerden oluşan ve oldukça asi tavırlar sergileyen öğrenciler bulunmaktadır. okulun müdürü ise öğrencilere karşı oldukça sert davranmakta ,acımasız cezlar vererek disiplini sağlamaya çalışmaktadır.Clament bu gibi cezalar ile hiçbir sonuca varılamayacağını,cezaların caydırıcı olmak bir yana öğrencileri ispiyonculuğa özendireceğini ve aralarındaki çatışmayı arttıracağını düşünmektedir.aklına gelen en iyi çözüm ,en iyi bildiği iş olan müzik sayesinde öğrencilere ulaşarak onlara farklı bir dünyanın kapılarını aralayabilmek olur...
