1970'lerde hızlı yaşamış teyzelerin 2013 de halk içine uyum çabasıdır.
arada pazara giderim ben, organik almak için değil ucuz almak için. memur adamız amk. aşmayacaksın sınırlarını ki önüne çinliler set yapmasın. neyse güle oynaya geziyorum pazarda; evet güle oynaya, adam bağırıyor ''ye kocanın parasını yeeeee!''. gülmeyim de ne yapayım, sırf bu sloganlar için pazara gelirim la ben.
slogan demişken bu solcuların sloganlarından daha yaratıcı amk. pazar esnafınınki, en azından hep aynı ritim değil (nay nay nay naaa nay naynaynay nay).
sloganlar eşliğinde kahraman gibi bir o tezgaha, bir bu tezgaha koşarken kalabalığın arasında (istiklal de insanların yürürken mesafe oluşan bacaklarının arasından baktığını düşün) gözüme leopar deseni takıldı.
her türk gibi bir sürü senaryo yazıldı çizildi sadece belli şeyleri kabullenen beynimde. merak ettim ve senaryo doğrulamak için yaklaştım kalabalığı yararak leopar desenine doğru. pazar çantasıymış. önünde onu çeken kaplumbağaya hızı ile kafa tutabilecek bir teyze.
leopar deseni bu kadar mı düştü. bir neslin sol el müdavimi banu alkan'ın dar badisi ve taytıydı oysa ki.
bir neslin pavlovcada koşullu- koşulsuz her türlü uyarıcısıydı oysa ki.
velhasıl kelam, bitmiştir gözümde artık leopar.
çocuklarımıza bırakacağımız hiç bir mirasımız kalmadı ya la(!).
