sözlükte çok eleştiri almış ama yine de beni sarmış oyundur. yeni karakterler açıldıkça oyundan aldığınız haz artıyor. ayrıca rune ve spells olayıyla da diablo'ya selam çakıyor.
north east serverını seçerek hayatımın içine ettiğim oyun. wayne ile harikalar yaratıyorum. arkadaşlarınızla ranked takım kurduğunuzda çok güzelleşen bir oyundur kendileri.
oynamayı bilmeyenler denk gelince saç baş yolduran, biraz olsun organize olup akıllı oynandığında oyun kazanılabilen moba/action-rts.
Nordic east kabusunu yaşayan yazar kardeşlerime allahtan sabır dilerim, ruslar çekilir gibi değil zira. Serbestken hesabı west'e taşımam herhalde yaptığım en mantıklı hareketti.
Dotayı da çok oynadık vaktiyle, ama onda ne nocturne ultisiyle birine uçmanın keyfi vardı, ne 5 kişi tanklarken bir garen ultisini rakibin şuuruna indirmenin hazzı, ne kassadinle 2 saniyede kill almanın egosu, ne twisted fate ile kaçtığını sanan adamın ultiyle dibinde bitip stun-q atarak damage a boğmanın verdiği üstünlük hissi...
bir dota olamaz demelerine rağmen denediğim oyun. ve hakikaten bir dota olamadı. hayır 6 sene dota oynamış biri olarak değişiklik istiyordum, fakat bu biraz dengesiz. taktik olarak bakalım, en önemli eksiklerinden biri, deny yok. deny yok ne demektir? şu demektir ki, karşınızdaki "carry" herosunun kasmasını engellemenin hiçbir yolu yok. o adam kasacak arkadaş demişler. ikincisi, kulelerin öncelikli hedefleri ne olursa olsun "minion" lar. bu da demek oluyor ki kuleler de çabuk düşecek. yani carry heroları her türlü hızlı gelişecek. bakın her türlü diyorum, yani ortalıkta 5 kişi dolanmaktan başka yapabileceğiniz pek birşey yok. "eye candy" den ötesi değildir lol. taktik olarak inanılmaz zayıftır lol. evet güzel herolar, grafikler, oyun dinamiği, hızı, heyecanı var. fakat profesyonellerin gülüp geçeceği oyundur lol.
hayatınızda hiç lol yada dota oynamamış olsanız bile sıkılmadan okuyacaksınız bu yazımı.
size dota ve lol ile tanışma hikayemi anlatacağım. tanışmadan önceki düşüncelerim ve sonraki düşüncelerimden bahsedeceğim.
daha sonra dota ve lol hakkında genel bilgi vereceğim. benzer ve farklı yönlerinden bahsedeceğim.
başlıyoruz.
"lol bir dota olamaz" diyorlar. evet lol bir dota asla olamaz. neden?
call of duty 4 çıktığında counter strike ın yerini alabildi mi? tabiki hayır.
call of duty çıktı diye elalem counteri bırakıp cod a mı döndü? hayır.
counter oynayan oynamaya devam ediyor. hala binlerce klan var. hala milyonlarca oynayan oyuncu var dünyada.
lol de dotanın yerini alamaz. dota oyuncuları lol den hoşlanmaz lol oynayanlarda dotadan. o yüzden lol ün dotanın yerini alması gibi bir beklenti çok yanlış olur.
2009 yılında dota ile tanıştım. arkadaşlar internete gidiyordu bende onlarla gittim. dotayı açtılar elime bir karakter verdiler. hadi oyna işte dediler. ne oyundan birşey anladım ne de savaştan. sonra ne oldu? dotadan nefret ettim. bu nasıl oyun bir şey anlaşılmıyor diye.
2010 yılında lol ilk betadan çıktığı zamanlarda lol e başladım. nasılsa dota oynadım daha önceden(!) diye düşündüm heybetlice oyuna girdim.
bir halt yapamadım oyunda. yenildim 3 maçta. çıktım sildim oyunu. "bu da oyun mu be ne biçim oyun bu" diyerek.
bu yılın başlarında ise kardeşim dotaya başladı. önceden metin 2 oynuyordu. dedim ki "tam oyununu bulmuşsun. metin 2 gibi dandik bir oyuncuya böyle dandik bir dota oyunu yakışırdı" dedim. demez olaydım.
birkaç ay önce dotaya başladım kardeşimle. itemleri heroları öğrendim. acayip zevk almaya başladım oyundan. bana bir silkroad online tadı veriyordu sanki bu oyun.
bugün yine lol ü yükledim umutsuzca. yine beğenmeyeceğimi düşünerek. oyunu açtım. yeni bilgisayarımda ayna gibi grafikleri görünce kalbim hızlandı dondum kaldım.
okçu karakteri seçtim ve oynamaya başladım. süper grafikler, kolay oynanış, ve de "tavsiye edilen itemler" bölümü çok güzeldi bağlandım ilk dakikada.
paralı oyuncular gibi yeni karakter satın alabileceğimi gördüm. sadece 8 heroya mahkum kalmayacağımı anladım ve deli oldum oynamak istedim bu oyunu. kardeşimin bilgisayarına da yükledim. şimdi ikimiz de online takılıyoruz lol de.
dota böyle bir oyunun temelini attı. diğer oyunlara yol açtı. lol ve hon dotayı taklit ettiği için eleştirildi. fakat hiç düşündünüz mü? nfs seriside araba yarışı grand tourismo seriside araba yarışı. bunlardan birisine diğerini taklit ettiği için laf söyleyebilir misiniz? hayır.
lol kendi yolunu çizdi. kolay oynanış, süper grafikler ile genel oyuncu kitlesini kendine çekmeyi başardı. fakat fanboy diye tabir ettiğimiz tipler elbetteki diğer oyunu sevmeyeceklerdir.
özet geçiyorum: siz siz olun her şeye bir şans verin.
olm çok doluyum ben bu oyuna karşı. yaklaşık 4 yıllık bir dota geçmişinden sonra arkadaşlarımın hatırına başladım. başlamaz olaydım. sevgili gibi bağlandım hamua goyim.
bence bu dotadan çok farklı. yani yaklaşık bir iki ay kadar oynarsanız bu oyunu dota grafikleri feci geliyor. ayrıca herolar da çok fazla dengeli. mesela bir barat yok dotadaki gibi. ne bileyim bir magnus'un ultisi yok. feedlenen her hero oyunu kurtarabiliyor-en sikko dediğiniz hero olsa bile.-
oyunun olayı team fightlar. team fightlarda initiate olayını iyi yapan, ad carry yi koruyan, güzel konumlanan takım kazanıyor.
bir de buradaki jungle çok kolay. junglersız bir team kaybetmeye mahkum oyunun başından. 2 lane i solo bırakan jungle, ganglerimizin başkahramanı.
hero olayına hiç girmeyeceğim, biraz saplantılıyım.*
west'te oynayan arkadaşlar ekleyebilir: sezaf
he bir de: hamua goyim darius.
çok kapsamlı geniş bir oyun. öyle 5-10 oyunda oyun hakkında tüm detayları öğrenmeniz imkansızdır. bir nevi strateji oyunudur. rakibinizin çıktığı itemlere yani satın aldığı silahlara karşı siz de ona uygun olarak item çıkmak zorundasınızdır. aksi takdirde troll gibi sözlere muhatap olabilirsiniz. ne var ki oyun muhteşemdir.
