'günler sonra revirde açtım gözlerimi. uzuvlarım şiddetli bir ağrı,vücudum uzun bir yırtıktı, işte onları o zaman gördüm. yarı bilinçliyken, kirli camların ardındaki beyaz kuşları fark ettim. melek olduklarını sandım. dedim ki, cennetteyim, melekler beni karşılamaya geliyor. hayır, hep aynıcehennemdeydim. sadece bahar gelmiş, leylekler dönmüştü.."
"...günler sonra revirde açtım gözlerimi. uzuvlarım şiddetli bir ağrı,vücudum uzun bir yırtıktı, işte onları o zaman gördüm. yarı bilinçliyken, kirli camların ardındaki beyaz kuşları fark ettim. melek olduklarını sandım. dedim ki, cennetteyim, melekler beni karşılamaya geliyor. hayır, hep aynı
cehennemdeydim. sadece bahar gelmiş, leylekler dönmüştü..."
ilk elli sayfasında sıkıldığım, daha sonraki sayfalarda on beş yaşındaki kıza yapılan otopsiyi öğürerek okuduğum, son yüz sayfası gerçekten sürükleyici olmasına rağmen grange'nin iki üç kitabını okuyan herkesin sonunu tahmin edeceği bir kitaptır. evet "cani cerrah" rahatlıkla tahmin edilebilir. çünkü hemen her kitabında baş kahramanın karanlık ve hatırlanamayan bir geçmişi vardır.her kahraman çocukluğunda mutlaka bir travma yaşamıştır veya çocukluğuna dair anılarının silindiği bir kısmi unutkanlık yaşıyordur. velhasıl kelam leyleklerin uçuşu vasattır efem.
Kitabı çok beğendim. Daha önce, "Kızıl nehirler" kitabını okumuştum ve aynı şekilde o da çok güzeldi.
Grange, kitabın tarzını diline yansıtmayı başarıyor. Kurgu ve -cesur- katliam sahnelerinde üstüne yok zaten. Oldukça başarılı bir yazar.
Sade ve sadece Doğan Kitap'tan şikayetçiyim. Küçücük puntolarla sayfa sayısını düşürmek pintilik olmuyor mu? Gözlerim zaten bozuk, sayelerinde biraz daha deforme oldu. Aç gözlü fiyat politikalarını söylemeye gerek bile yok.
max böhmü son kez ziyaret ederek yolculuğa başlayan ve ismini antakya adlı ilimizden alan ana karakter louis antioche'un macerasını anlatan, müthiş bir kurguya sahip jean christophe grangenin psikolojik-gerilim, polisiye-cinayet romanı.
romanda adeta taşlar teker teker yerine oturuyor ve sonunda yazarın zekasına hayran kalmamak mümkün değil tabiik i...
hele son 100 sayfa aşmıştır, bir oturuşta okunması tavsiye edilir.
Kitabın konusu, leyleklerin göç yolları üzerine planlanmış çakallıklar silsilesi ve farkında olmadan bu kumpasın ortasına düşen kahramanımızın olayları çözmeye çalışması üzerine kurulu.
(bkz: http://bit.ly/leyleklerin-ucusu)
grange'ın en iyi kitaplarından biridir benim açımdan ama kitabın özellikle ortalarında bazı diyaloglar ve ayrıntılar asıl konuyu kıskaca almıştır diyebiliriz. kızıl nehirlerde öldürülen karakterin parmak izinin olmaması aynı zamanda bu romanda louıs antıoche'nin de parmak izinin olmayışı ilginçtir. yazarın bu tekrarı pek hoşuma gitmedi.kitapta yazarın atladığı bir bölüm olduğunu düşünüyorum. louıs, otto keıfer ile konuşurken ses kayıt cihazını açtı ve işlediği cinayetleri anlattı daha sonra aynı ses kayıt cihazını interpolden bir polise delil olarak verdi suçsuz bir şekilde yola devam etti.karakterimiz antıoche'nin ismini antakya ilinden alması da ilginç bir ayrıntıydı.
yazar bu kitabı yazarken sanki ordaymış gibi. hatta sankisi fazla, böyle bi hayal gücü olamaz, kesinlikle kitapta anlatılan çetenin bi üyesidir bu yazar.
kurgusu ve de olayların iç içe geçmiş yapısı sayesinde sonuna kadar soluk soluğa okunan, okurken okur içinde leyleklere karşı içten içe bir saygı oluşmasını sağlayan polisiye, psikolojik gerilim türü kitaplar arasında en başarılı örneklerinden biri.kitabın sonlarına doğru grange'ın zekasına hayran olmamak içten değil hikayenin akıcılığı içinde önemsiz gibi gözüken bir çok ayrıntı maceranın nihayete ermesine yaklaşmasıyla birlikte adeta bir puzzleın parçaları gibi birbirini tamamlıyor.
grange'nin insanı afrika'da sanki dolaşıyorsunuz hissi veren kitabı. bu kitap, gariptir ki benimle hiç bir alakası olmadığı halde bilinçaltımda yer etmiştir. ne zaman leylek görsem aklıma afrika geliyor. yaktın beni granje. *
acaba böyle bir kaçakçılık işi olmuş mudur diye düşünmeme sebebiyet veren kitap. grange in sadistliği zirve yapmıştır.yine de şeytan yemininden sonra su ana kadar okudugum en güzel kitabıdır.
Jean Christophe Grange tarafından yazılmış bir kitaptır. Kitabın kahramanı; Louise adında, 32 yaşında, tarih ve felsefe eğitimi almış, anne baba ve abisini bir trafik kazasında kaybettikten sonra diplomat bir çift tarafından büyütülmüş genç bir adamdır. Ailesi Max adında bir kuşbilimciye oğullarından söz ederek araştırmalarına yardımcı olması için onu düşünmesini söyler. Max bu teklifi kabul eder, Louise ile görüşür ve ondan leyleklerin göç yollarını takip etmesini ve her yıl düzenli olarak göç yollarını takip eden leyleklerin neden bu sene bir bölümünün gelmediğini öğrenmesini ister...
bir jean-christophe grange kitabıdır. kitapta orta afrikadan avrupa ya yapılan sıradışı bir elmas kaçakçılığı anlatılıyor.
elmasların her göç mevsiminde leyleklerin bacaklarındaki torbalarla gümrük sıkıntısı olmadan elden çıkarılması fikri gayet normal işlerken kuşbilimcinin ölmesi işlerin bozulmasına neden olur ve hikaye böylece başlar.
