grange'ın en iyi kitaplarından biridir benim açımdan ama kitabın özellikle ortalarında bazı diyaloglar ve ayrıntılar asıl konuyu kıskaca almıştır diyebiliriz. kızıl nehirlerde öldürülen karakterin parmak izinin olmaması aynı zamanda bu romanda louıs antıoche'nin de parmak izinin olmayışı ilginçtir. yazarın bu tekrarı pek hoşuma gitmedi.kitapta yazarın atladığı bir bölüm olduğunu düşünüyorum. louıs, otto keıfer ile konuşurken ses kayıt cihazını açtı ve işlediği cinayetleri anlattı daha sonra aynı ses kayıt cihazını interpolden bir polise delil olarak verdi suçsuz bir şekilde yola devam etti.karakterimiz antıoche'nin ismini antakya ilinden alması da ilginç bir ayrıntıydı.
Kitabın konusu, leyleklerin göç yolları üzerine planlanmış çakallıklar silsilesi ve farkında olmadan bu kumpasın ortasına düşen kahramanımızın olayları çözmeye çalışması üzerine kurulu.
(bkz: http://bit.ly/leyleklerin-ucusu)
max böhmü son kez ziyaret ederek yolculuğa başlayan ve ismini antakya adlı ilimizden alan ana karakter louis antioche'un macerasını anlatan, müthiş bir kurguya sahip jean christophe grangenin psikolojik-gerilim, polisiye-cinayet romanı.
romanda adeta taşlar teker teker yerine oturuyor ve sonunda yazarın zekasına hayran kalmamak mümkün değil tabiik i...
hele son 100 sayfa aşmıştır, bir oturuşta okunması tavsiye edilir.
Kitabı çok beğendim. Daha önce, "Kızıl nehirler" kitabını okumuştum ve aynı şekilde o da çok güzeldi.
Grange, kitabın tarzını diline yansıtmayı başarıyor. Kurgu ve -cesur- katliam sahnelerinde üstüne yok zaten. Oldukça başarılı bir yazar.
Sade ve sadece Doğan Kitap'tan şikayetçiyim. Küçücük puntolarla sayfa sayısını düşürmek pintilik olmuyor mu? Gözlerim zaten bozuk, sayelerinde biraz daha deforme oldu. Aç gözlü fiyat politikalarını söylemeye gerek bile yok.
ilk elli sayfasında sıkıldığım, daha sonraki sayfalarda on beş yaşındaki kıza yapılan otopsiyi öğürerek okuduğum, son yüz sayfası gerçekten sürükleyici olmasına rağmen grange'nin iki üç kitabını okuyan herkesin sonunu tahmin edeceği bir kitaptır. evet "cani cerrah" rahatlıkla tahmin edilebilir. çünkü hemen her kitabında baş kahramanın karanlık ve hatırlanamayan bir geçmişi vardır.her kahraman çocukluğunda mutlaka bir travma yaşamıştır veya çocukluğuna dair anılarının silindiği bir kısmi unutkanlık yaşıyordur. velhasıl kelam leyleklerin uçuşu vasattır efem.
"...günler sonra revirde açtım gözlerimi. uzuvlarım şiddetli bir ağrı,vücudum uzun bir yırtıktı, işte onları o zaman gördüm. yarı bilinçliyken, kirli camların ardındaki beyaz kuşları fark ettim. melek olduklarını sandım. dedim ki, cennetteyim, melekler beni karşılamaya geliyor. hayır, hep aynı
cehennemdeydim. sadece bahar gelmiş, leylekler dönmüştü..."
'günler sonra revirde açtım gözlerimi. uzuvlarım şiddetli bir ağrı,vücudum uzun bir yırtıktı, işte onları o zaman gördüm. yarı bilinçliyken, kirli camların ardındaki beyaz kuşları fark ettim. melek olduklarını sandım. dedim ki, cennetteyim, melekler beni karşılamaya geliyor. hayır, hep aynıcehennemdeydim. sadece bahar gelmiş, leylekler dönmüştü.."
