cok anlamli bir jasques brel sarkisidir. sarkinin ana konusu aslinda ölümdür. fransizcasi olmayanlara sarkida yaratilan atmosfer yüzünden sarki, ask sarkisiymis gibi gelir. hic de ilgisi yoktur.
sarki, müzikal bakimdan üclü ton atlamlari, yani uzak tonlara mantikli gecisler icerir.
...cok güzel bir sarkidir. tavsiye edilir.
gümüs sarkacli saatin, aslinda ölüme dogru geri saymasi, yaslilarin hareket edemedikleri icin kücücük dünyalari, birbirlerine, birbirlerini kaybetmemek icin simsiki sarilmalari, ama gene de kaybetmeleri, ve sonucta ölümün bir gümüs sarkacli saatin tiktiklariyla sembolize edilmesi, gercek bir edebi tabirdir.gercek veciz bir fransizca sarkidir, ve biz bu sarkinin hastasiyizdir.
ama bir cümleyi cevirmeden olmayacak :
Que l'on vive à Paris,
on vit tous en province
quand on vit trop longtemps.
-eger insan cok uzun yasarsa, isterse paris´in göbeginde yasiyor olsun, gene de arazi(province-arazi-tasra) de yalniz yasayan adam gibi yalnizdir.-
...saatin sarkaci sadece yaslilar icin degil...hepimiz icin vurmaktadir...
