jean genet'in kaleme aldığı tiyatro oyunu.. oyun türkçeye "balkon" adı iLe çevriLmiştir.. bu tiyatro oyunu'nun yeraltı edebiyatında kitabı vardır..
yaşadığı ülkeyi kerhaneye benzeterek bir anlatım yapmıştır ki bu genet'in hayal dünyası'nın ne kadar güçlü olduğunu gösterir.. inanılmaz bir oyundur.. jean genet'i sevme nedenleri vol. 9468469432!!!
odtü oyuncularından izlediğim hem oyuncuların performansına hem de yazanın zekasına hayran bırakan oyun.
ülke kerhane gibi düşünülmüştür. güçlerin çatışması ve nasıl da kendilerini tatmin ettikleri anlatılmaktadır.
gidilip görülesi, izlenilesi oyun. insanı ağzı açık bırakıyor vallahi..
jean genetin en ünlü yapıtıdır.
egemenleri bir kerhane içinde acımasızca ve alaycı bir dille anlatan yazar tüm yaratıcılığını bu oyunda sergilemiştir.
orospuların yardımıyla tüm güç fantazilerini gerçekleştiren insanlar bir kerhanenin odaları içinde gezinip dururlar. bu sırada dışarıda bir devrim olur ve gerçek kraliçe, başyargıç, başpiskopos, başkumandan ölürler. ölenlerin yerine kerhenedeki sahte karakterler ve kerhane çalışanları geçer ve pek bir şeyin değişmediği görülür.
ayrıca balkon 'imge ve yanılsamanın yüceltilmesini' temsil etmektedir.
Mère des souvenirs, maîtresse des maîtresses,
Ô toi, tous mes plaisirs ! ô toi, tous mes devoirs !
Tu te rappelleras la beauté des caresses,
La douceur du foyer et le charme des soirs,
Mère des souvenirs, maîtresse des maîtresses !
Les soirs illuminés par l'ardeur du charbon,
Et les soirs au balcon, voilés de vapeurs roses.
Que ton sein m'était doux ! que ton coeur m'était bon !
Nous avons dit souvent d'impérissables choses
Les soirs illuminés par l'ardeur du charbon.
Que les soleils sont beaux dans les chaudes soirées !
Que l'espace est profond ! que le coeur est puissant !
En me penchant vers toi, reine des adorées,
Je croyais respirer le parfum de ton sang.
Que les soleils sont beaux dans les chaudes soirées !
La nuit s'épaississait ainsi qu'une cloison,
Et mes yeux dans le noir devinaient tes prunelles,
Et je buvais ton souffle, ô douceur ! ô poison !
Et tes pieds s'endormaient dans mes mains fraternelles.
La nuit s'épaississait ainsi qu'une cloison.
Je sais l'art d'évoquer les minutes heureuses,
Et revis mon passé blotti dans tes genoux.
Car à quoi bon chercher tes beautés langoureuses
Ailleurs qu'en ton cher corps et qu'en ton coeur si doux ?
Je sais l'art d'évoquer les minutes heureuses !
Ces serments, ces parfums, ces baisers infinis,
Renaîtront-ils d'un gouffre interdit à nos sondes,
Comme montent au ciel les soleils rajeunis
Après s'être lavés au fond des mers profondes ?
- Ô serments ! ô parfums ! ô baisers infinis !
charles baudelaire'in, les fleurs du mal'deki en can alıcı şiirlerinden. dikkat, makul derecede erotizma, tutku ve haz gibi ateşleyici duygular içerdiğinden, okurken nefeslerinizi tutmanızı şiddetle tavsiye ediyorum, ya da seviştikten sonra bir sigara yakıp, ezberden okumanızı ki, ben öyle yapıyorum.
Paul Watzlawick isimli yazarin kitabinda varligindan haberdar oldugum jean genet'nin oldukca enteresan tiyatro oyunu.
kitabini okumaktansa tiyatro oyununu izlemeyi tercih ederdim.
--spoiler--
cok fazla sembolik ögeler kullanilmis ve toplumsal bir meseleye deginmek istenmis.
birinin görevini yapabilmesi icin bir baskasinin yalan söylemesine gerek varmis gibi.
savcinin kerhanede calisan kadina yapmadigi halde hirsizlik yaptigiyla ilgili itiraf etmesine zorlamasi gibi.
gerci hala kitabi dogru anlayabilmis miyim, emin degilim.
kerhaneye gelen erkeklerin hepsi istedikleri bir role bürünebiliyorlar ve istedigi "oyunu" oynayabiliyor.
olduklarindan daha farkli ve güclü görünüyorlar, tüm bunlarin saglanmasini kerhanede calisan irma sagliyor.
yalniz senaryolar müsterilere ait.
--spoiler--
