azerbaycanda bir halk türküsü.
anarın beş katlı evin altıncı katı isimli romanında tahmineyle (zira kendisi de çok sever) özdeşleştirdiğim birtürküdür.
sözleri (tercüme falan etmeyeceğim bi tek açık eleri é ile değiştireceğim)
parantez içindekiler farklı versiyonlardakı şekilleridir. adı üstünde halk türküsü - ağızdan - ağıza değişir; mazur görmek lazım.
Araz axar su ilé,
Désté-désté gül ilé,
Mén yarımı sevirém (qoy méni dindirsinlér)
Şirin-şirin dil ilé
Ay Laçın, can Laçın,
Mén séné qurban Laçın...
( araz üsté buz üsté
kabab yanar köz üsté
qoy méni öldürsünlér
bir alagöz yar üsté
ay laçın, can laçın
men sene qurban laçın )
Bağçaların sarı gül,
Yarı qönçé, yarı gül,
Gec açıldın, tez soldun,
Açmayaydın barı gül, (olmayaydın barı gül)
Ay Laçın, can Laçın,
Mén séné qurban Laçın...
Yeri-yeri küsén yar, (yeni-yeni nişan yar)
Yeni eşqé düşén yar,
Elçiléri qırılmış...
Özü elçi düşén yar!
Ay Laçın, can Laçın,
Mén séné qurban Laçın...
(alma atdım nar géldi
kéfén köynék dar géldi
qapıya kölgé düşdü
elé bildim yar géldi
su atdım yara déydi
elim divara déydi
dilim ménim qurusun
né dédim yara déydi
hélé bir o dayansın
pérvané oda yansın
mén yandım yar üzündén
eşitsin o da yansın)
ermeni mezalimi altında inleyen bir azerbaycan rayonunun çığlığı
bağçaları sarı gül,
yarı gonça yarı gül,
gec açıldın, tez soldun,
olmayaydın barı gül.
ay laçın,can laçın, men sene gurban laçın.
