bir terzi hasta düşer. rüya âleminde, çaldığı kumaş parçalarının bir sancak olduğunu ve o sancakla kendisine işkence edilip, binbir belâya düşürülerek azap edildiğini görür. bundan sonra kendine gelip, bir daha parça çalmaktan tövbe-istiğfar ederek çırağına:
- eğer bir daha benim kaftan keserken parça aşırmağa meylimi görürsen, “usta sancak!” de, diye tenbih eder.
bir gün usta terzi, güzel bir kumaşı keserken kendini kaybeder. hemen bir büyük parçayı aşırmağa teşebbüs eder. çırağı yanından:
- “usta sancak!” der ama fayda vermez. çırak, “herhalde işitmedi” diyerek tekrar:
- “usta sancak!” der. ustası:
- behey oğlan! durmadan ne söylenip duruyorsun? ve kendi kendine ne mırıldanıyorsun? o sancakta bunun gibi parça yoktu ve onun eksik yerleri çoktu, bununla tamamlanır deyip parçayı vurup götürür.
bir davette sofra başında yenilip içilirken elektrikler kesilir. ev sahibi telaşla mum, kandil ararken yeme içmeye devam eden misafirlerden biri sofradakilere seslenir:
“dostlar, dolmaları ikişer ikişer yemeyin, tek tek yiyin.”
sorarlar: “nereden biliyorsun, çifter çifter yediğimizi?”
der: “kendimden biliyorum.”
