Benim kuşağın Gırgır, Fırt ve ardından HIBIR, Hbr Maymun gibi mizah dergilerinden takip ettiği çok iyi bir karikatürist idi. Şu anki jenerasyon için aynı derecede önem arzetmeyebilir. Ama şu an karikatür albümleri çok satan Erdil Yaşaroğlu ve Yiğit Özgür güncel jenerasyon için ne ifade ediyorsa o dönem bizim için de Latif Demirci onu ifade ediyordu. 15 - 20 yaş aralığında iken Fırt'ta Arap Kadri, Gırgır'da Muhlis Bey ve ardından Hıbır'da Yavlum Mithat ve Mirsat o haftanın mizah dergisi muhabbetlerinin konusu olurdu genellikle.
Çok kendine has ve benim özellikle hoşuma giden bir çizgisi vardı. Karikatürlerinde ve çizimlerinde arka plan detayları fazla olurdu. Bir sokak mı çizdi, o sokakta dükkanlar, o dükkanların içinde ürünler olurdu. O sokakta evlerin pencerelerinden içerisi görünürdü. Bir yemek sofrası çizse masanın üzerinde yok yok olurdu. Bizim kuşak için oldukça önemli bir isimdi.
Her ne kadar kabul etmeseler de iktidarın ağır darbe vurduğu sanatçılar arasında karikatüristlerin ayrı bir yeri vardır. AKP iktidara geldiğinde bu ülkede en az 10 tane mizah dergisi vardı. Kala kala şu anda bir Uykusuz bir de Leman kaldı. Onlar da bugün yarın kapanırlarsa şaşırmam. Latif Demirci de bu dönemde yara alan sanatçılardandır. Hürriyet'ten ayrıldığında "Darbeci Karikatürist kovuldu" başlığını atan Takvim gazetesi'ni unutmuyorum.
Huzur içinde yatsın. Bizi çok güldürdü öbür tarafta da Allah onu güldürsün.
Başbakan'ın türbanlı kızdan sonra, Alevi olduğu için öğretmeninden dayak yiyen lise öğrencisini telefonla araması olayına ilginç bir gönderme yapmış nüktedan çizer.
