1993 tarihli tony gatlif filmi. Hinsitandan başlayarak çingenelerin göç yolunu takip edip batıya doğru ülke ülke rom halkının müzik ve danslarından örnekler verir. Sözlü anlatım yoktur ama şarkıların sözleri belgesel niteliğindedir zaman zaman.
hindistan, mısır ve türkiyeden balkanlar ve ispanyaya uzanan bir düş yolculuğu. her müzikte farklı bir kültür ama aynı ağıt. izleyenin hayatı bir kenara atıp ferrarisini satan bilge misali peşlerinden gidesi geliyor bu insanların. modern dünyaya karşı nefret yok ama yılma ya da bozulma da yok. ağaçta yaşayan kabileler, at arabalarıyla ülkeyi turlayan topluluklar... yer yer dini inançlara da değiniyor gatlif (italya'da isayı ziyaret eden çingeneler, hindistan'da ağaç dibinde gece ay ışığında toplanan ayin yapanlar). yalnız belgeselin türkiye ayağı oldukça komik. gatlif, rahmetli onat kutlara ne dediyse ("abi türkler nerde nası eğlenir. beni oralara götür hacı" mı dedi artık) adam almış ucuz bi payvona götürmüş bunları heralde. sokaktan topladıkları bütün şarapçı tipli heriflerin önüne vermişler birer duble ayran (kesinlikle rakı olamaz çünkü bembeyazdı hacı)... saçına sakalına bakmadan bi kırıtışları var adamların. bi tane mi kons olmaz koca pavyonda. hepsi erkek ve göbek atıyolar. türkler böyle eğlenmiyor ki. üstelik diğer ülkelerdeki çingenelerin egzotik ve kendine has bi havası varken (her yönüyle) türkiye bölümünde tüm türkler çingeneymiş gibi gösterilmiş. ama onun dışında gayet güzel, sürükleyici ve sıkılmadan izlenebilecek bir yapım. taraf de haidouks u geç de olsa tanımama yardımcı oldu.
