1, 11 ve bugün 21. doğum gününü kutlayan yazar. Bir gün 101. yaş günümü kutlayacağım. Yetmeyecek, 150. yaşımı kutlayacağım ve ardından Azrail'le iş görüşmelerine başlayacağım. Artık ne işi olacağını bilemiyorum.
Sanırım şaka yapılıyor. Şayet öyleyse hiç komik değil. Gerçekse de, inanılmaz uzuldum.
Bakiyorum da, ne sıçık yorumlar var. Lan ölüm bu ölüm. Yok kavga etmiş, yok sevmezmiş, yok 5 tane fake i varmış, yok kendini oylamış. Velev ki yaptı tüm bu denilenleri. Bu hiçbir zaman artık aramızda olmayacak biri için bunları yazmaya, kin kusmaya değer mi cidden?
Bu türler geberip gitse ve arkalarından böyle konuşulsa çok mu alaaa olur yani? Empatiden yoksun, ölüm kelimesinin soğukluğunu hissedemeyen (yaşamış yasamamis) azicik trollugu bırakın da, gerçeğe dönün. 2 dak.insan olun...
Larisa umarım doğru değildir. Gencecik, eğitimine odaklanan, hastalık atlatan güzel kardeşim. Şayet bu doğruysa, toprak güzel bedenini incitmesin. Yattığın yer cennet mekanı olsun...
Sözlüğümüz çok genç bir yazarını kaybetmiş. Başımız sağ olsun. Tüm sevenlerine ve yakınlarına sabır ve güç diliyorum. Çok üzüldüm. Keşke hastalığından haberdar olsaydık ve bizler de bir şeyler yapabilseydik.
"...Hayat dediğin genellikle bir kitaptır.
Kimi kalın kapaklı, ipekten üretilmiş kuşe kağıda yazılı ve bol sayfalı,
Kimi ince kapaklı ve saman kağıda basılmış.
Kimi çocuk hikayesi olarak kalır.
Kimi polisiye,
Kimi gerilim,
Kimi dram,
Kimi macera,
Kimi korku, vb. türünde yazılmış.
Gün gelir, araya koyuverirler kitap ayracını (mezar taşını) ve kitabı kapatırlar.
Her kitap kapatıldığında, illaki; henüz okunamamış ve yaşanamamış sayfalar kalır.
Her kitap kapatıldığında; -çoğunlukla- daha pek çok kitaba sığabilecek yoğunluktaki, duygu yığınları havada asılı kalır.
Her kitap kapandığında, daha yaşanamamış, dağ gibi hayal yığınları çöp olur.
Her hayat yarım gelir, yarım gider, yarım kalır ve yarım biter...."
Geçirdiğim kalp ve beyin ameliyatı sürecinde bana destek veren, yazan, soran ve iyi dileklerde bulunan tüm arkadaşlarıma içtenlikle teşekkür ederim. Özel mesajlar atanlara ve entry olarak yazanlara minnettarım. Yoğunluk ve yorgunluktan dolayı cevap veremediklerim için anlayışlarını rica ederim.
Kendimi iyi hissediyorum. Başarılı bir ameliyat geçirdim. Neredeyse her gün muayeneler ve testler yapılıyor. Öncekine göre kendimi daha iyi hissediyorum. Hastanede çok iyi bir ortam var. Doktorlar ve hemşireler her saat benimle ilgileniyorlar. Şu an tedavim devam ediyor, yarın sabah saatlerinde buradan taburcu edileceğim.
benim hırçın prensesim ( ona bu şekilde hitap ederdim) , primadonna'm (ona bu şekilde hitap etmemi isterdi) ....
ilk tanıştığımızda senden nefret etmiştim. o dik başlı tavırların , herkese sataşmaların , egon ve hırçınlığın... herhalde dünyada ikimiz kalsak tek kelime etmem , yüzüne dahi bakmam diye düşünürdüm.
sonra bir şeyler oldu ... bir bağ hissettim seninle. sen farklı bir kızdın. bambaşka bir dünyan vardı. duvarların vardı. herkesten sakladığın " başka bir samira " vardı. bunu bana kısa süre içerisinde göstermeye değer gördün. seninle arkadaş olduk. ilk zamanlar çok şaşırıyorum bu duruma , ama sonrasında günlerce konuştuk , ilaç gibiydin.
seni o kadar seviyordum , o kadar benimsiyordum ki ; yaptığın her şeye bayılıyordum (fazla belaltı küfüre vurmasan kavgalarına bile * . çok zeki bir kızdın sen , bir o kadar da duygusal.
ben zerre ihtimal vermedim gideceğine. gibson'dan haberi aldığımda bile bir tarafım endişelenirken bir tarafım o kadar rahattı ki ' sen samiramdın ya , benim hırçın prensesimdin.' çıkacaktın o ameliyattan , kavga edecektim seninle neredesin kızım diye...
sen samiram'dın
sen çok farklı bir kızdın. her fırtınaya karşı dimdik açan çöldeki bir gül gibiydin , dikenlerin vardı . her sert rüzgar estiğinde dökülmeye hazır yaprakların vardı... ama o kadar hırçın ve bir o kadar da ürkektin ki kimsenin bunları görmesine izin vermedin. çünkü sen samiram'dın " benim hırçın prensesim" ... ama ben senin her yanını keşfettim çiçeğim. aramızda asla anlam veremediğim bir bağ vardı ve benim seni keşfetmeme izin verdin... rüzgar estiğinde savrulan yapraklarını da gördüm , ürktüğünde batmaya hazır dikenlerini de.
nasıl gittin hala aklım almıyor , kalbim o kadar kırık, içim o kadar buruk ki ... gittiğin yerde umarım çok mutlusundur samira'm. seni çok ama çok seviyorum kardeşim. huzur içinde uyu...
