ebeveynler tarafından şiddetle yasaklanan, konuşmada sık sık "lan, ulan, len, la, uleyn" kelimelerini teleffuz etme olayı.
ne argo, ne de küfür sınıflandırılmalarına girmeyen bu güzelim kelimeler neden insanların gözünde bu denli kötüdür, ayıptır bilinmez. *
ali$kanliktir. kendimden biliyorum, evet. lan derim, ulan derim hatta bazen huleyyyn bile derim. ustelik cok zevkli oluyor, bilmeyenler denesin lutfen. bo$vermek lazim saray terbiyesini bi yerden sonra.
hic tanimadigim yazarlardan gelen mesajlarda dikkatimi ceken davranis.ilk basta cok yadirgasam da,sonralari o yazarlara saglam kufurler etmeye basladim icimden.nerden gelio lan bu samimiyet?
apartman cocugu olan bireylerin pek tasvip etmediği üsluptur. o değil de, adı üstünde üsluptur, bana lan deme dersin, karşındaki de demez... zaten herkese de lan denmez, arkadaşınla konuştuğun gibi annenle konuşamazsın üslup bakımından... valla lan...*
sözlükte, benimde içinde bulunduğum bazı yazarların kullandığı konuşma tarzıdır.
ulan tam, cedric'e bakınız verecektim ama kendisi itirafta bulunmuş lan. ulan mal gibi ortada kaldım. yazcak bişey buladım lan ben. ne yazıcam şimdi, tüh be lan. ulan ben böyle şansın.
