çok hararatli tartışmalarda beceremediğim durumdur, hele karşımdaki kişi cazgır, sürekli konuşan, devamlı makineli tüfek gibi ard arda laf sokan bir insansa ben bitiyorum. arada laf söylesem de çoğu zaman kaybeden benim, bazen en iyisi kaçmak deyip en azından hezimet olmasın diye kaçıyorum.
içinden gelip söyleyemeyen insandır. Karşısında ki üzmek istemiyordur. Özellikle sevgilisi ise.
Şayet ciddi anlamda söyleyemiyorsa toplumda hep ezik gibi muamele görür. Bu tip insanlar olaydan bir süre sonra keşke şunu deseydim gibi ifadelerde kullanırlar.
Kendisine laf sokulduğunda buna karşılık veremeyen insandır. (bkz: lafı geldiğine oturtmak) Fakat duruma göre de farklı değerlendirilebilir. Bu her ne kadar yeteneksizlik gibi görünse de sürekli laf sokma maksadıyla bir eylemde bulunanlara karşılık vermeyi anlamsız bulan insan modeli de olabilir.
Ayrıca bir insanın soktuğu şeyler laf ile sınırlı değildir. Ona bakarsak tehlikelidir de aynı zamanda.
nedense o durumlarda soakcağı laflar hep gece yatarken aklına gelen saf insandır.
benim lan bu. amınakoyim o anda sik gibi kalıyorum ama gece aklıma neler neler geliyor. şunu desem çok pis olurdu amk diyorum. her lafa verilecek cevabım var ama işte o an şey olmuyo .. olsa .. olmuyor işte.
