nazan bekiroglunun okurken aglatan, mide yakan, rennie kullandirttan nefis romani.
--spoiler--
rabbim,ey alemlerin rabbi.
ben de senin aleminden değil miyim?
beni affet melek değilim.
affet, diyorsam hala seninim.
--spoiler--
demis, yüregimi acitmis ve sadece bu cümlelerle de kalmamistir.
Akıcılığı, mükemmel anlatımı ile beni benden almış nazan bekiroğlu kitabı. ne adem'i ne havva'yı böyle bilmemiş, böyle okumamıştık.
--spoiler--
"Şimdi Yaratan'la yaratılan arasında bir nefes ilişkisi. Yaratan yarattığına şu şahdamarı kadar yakınsa, yaratılan da Yaratan'ına bir nefes kadar yakındı. Çamurdu bedeninin özü ama alnında bir halifelik mührü, ruhunda O'nun ruhundan vardı."
--spoiler--
Nazan Bekiroğlu'nun yeni romanı. mesnevi ile roman arasında biçimlenen Lâ (Sonsuzluk Hecesi) romana ismini veriyor ve roman iyi ile kötünün aslında birbirine o kadar da uzak olmadığını şeytan ve kabil figürleri üzerinden şiirsel bir dille anlatıyor.
hz. adem ve hz havva ya bakışımızı değiştirebilecek, belki de onları biraz daha tanımamıza yardımcı olacak, soluksuz okunabilecek nazan bekiroğlu kitabı.
--spoiler--
ben kadınım, dedi havva, ama bu benim sıfatım. adımı henüz bilmiyorum. sonra döndü adem'e, aklına bir şey gelmişti.sesi bengisular gibiydi. bana, dedi,bir isim ver,varlığım olsun. durdu, aklından yeni bir şey geçti. bana, dedi, sen isim ver, varlığım senin olsun. bana öyle bir isim ver ki senin adının yanında dursun.seni anan beni de ansın. seni hatırlayan beni hatırlamadan olmasın.
bir 'ile' koy aramıza bizi birbirine bağlasın.
--spoiler--
Nazan Bekiroğlu'nun Eskader roman ödülü almış kitabının adı. Kitapta Adem ile Havva'dan başlayıp tüm insanlığı anlatmayı amaç edinmiş yazar; bunuda çok güzel başarmış. Kitabın bir yerlerinde "insan, sırf insan olduğundan dolayı yani doğası gereği cennete aykırıdır. Çünkü insanın içinde hem kötülük hem iyilik bir aradadır, oysa cennette sadece saf iyilik bulunur. Bundandır ki Adem ile Havva zaten kovulacaktı cennetten. Dünyaya gelmelilerdi çünkü bir tek dünyada iyi ile kötü bir arada tıpkı insanın doğasında olduğu gibi" diye geçen bir bölüm vardır ki beni benden almıştır.
Masalsı anlatım okuyucuyu yumuşacık bir yorganın içine sarıp sarmalıyor. Kitaba kendinizi kolayca kaptırıyorusunuz ama durup ne anlatmış buraya kadar dediğinizde çokta birşey anlatmamış olduğunu anlıyorsunuz yinede okurken hissettiğiniz o masalımsı yumuşaklıktan kendinizi alamıyorsunuz.
Ayrıca
--spoiler--
Bir kez olsun cenneti görmüş, onun suyundan tatmış, kokusundan almış bulunan, bu dünyaya, bu oyun alanına nasıl sığsındı, nasıl avunsundu? Ama bir yanı cennetliydi Adem'in bir yanı dünyalı, ve Adem'in ismide unutmaktan mana ve dünyada zaman vardı.
--spoiler--
