2005 yılında Cannes'da aldığı Altın Palmiye'nin de aralarında bulunduğu, muhtelif festivallerde 11 ödül kazanan Belçika yapımı sinema filmi.
Bu kadar az sözle, meselesini bu kadar açık ve sade bir üslupla bu kadar güzel anlatabilen az film vardır. Aşırıya kaçmadan, duygu sömürüsü yapmadan, cinselliği kullanmadan, sıkmadan izleyiciye hikayesini anlatabilmek büyük bir maharettir. Bu filmde işte bunu başarmışlar.
Sefalet temalı salt bir dram L'enfant.Bu filmden önce Dardenne kardeşlerin iki filmini izlemiş(Le fils ve La promesse) ve fena bulmamıştım fakat bu film bence izlediğim iki filme göre daha iyi.Öncelikle film baştan sona Bruno ve Sonia'nın sefaletini anlatıyor ve Bruno'nun çaresizlikten düştüğü durumları sert bir şekilde gösteriyor.Dram sevdiğim için izlerken pek sıkıldığımı hatırlamıyorum fakat dram sevmeyenlerin uzak durması gereken bir film çünkü hem salt bir dram hem de avrupa filmi olduğu için film ister istemez biraz durağan fakat film ilerledikçe de artan bir temposu var.Dardenne kardeşlerin bu filmle birlikte toplam üç filmini izledim ve gözüme çarpan en büyük eksiklikleri filmlerinde müzik kullanmamaları,nedenini merak ediyorum açıkçası belki filmlere tamamıyla doğallık katmak için müzik kullanmıyor olabilirler,zaten izlediğim üç filmde fazlasıyla doğal.Filmdeki oyunculuklar çok iyi özellikle filmin son sahnesinde oyunculuklar fazlasıyla gerçekçi.Filmin sonu gerçekten yürek burkucu.Son olarak ben filmi beğendim diyebilirim evet belki daha etkileyici de olabilirmiş ama Dardenne kardeşlerin tarzı sade ve doğallık olduğu için alıştım diyebilirim onların tarzına,sefalet temalı dramları ve avrupa sineması sevenlere tavsiye ederim.
