konu vatan olunca çocukların ufak yaştan itibaren onun için her türlü fedakarlığa katlanması gerektiğini öğrenmesi olayıdır. buz tutturan soğuk olmamalıdır tabiki ama dışarıda durulabilecek soğuklarda olabilir.
andımız iyidir, güzeldir ancak hep bir ağızdan bağırarak okumanın, anlamdan uzaklaşmayı getirdiği görülmesi gerekir. gözümüzü kapatıp sevgiden saygıdan bahsederek çeşitli zorbalıklara şahit oluyorsak, andımız daha küçük gruplarla sınıf içinde de icra edilebilir. okulun her günü andımızı yaz kış demeden okuyan bünyelerde bu okumanın izlerini göremediğimiz herkesin malumudur. o halde bir şeyler yapmak gerekir.
okuyanın kıçını dondurmaz. kişiliğinden de bir şey almaz. kötü bir şey tavsiye etmez. kendini bilen için güne, derslere güzel başlama sebebidir. içinde damarına basan bazı sözcükler varsa o ayrı tabi, o zaman mıymıylanma sebebidir...
(bkz: andımızdan gocunan insan)
(bkz: bana istiklal marşı okuttular diye ağlayan insan)
tek artı yanı öğrencinin uykusunu açar derse zinde girer. gerisi boş beleş. şu anda 20 yaşın üstünde kaç kişi hatırlıyordur veya lan ben zamanında böle böle dedim dur biraz kendime çeki düzen vereyim diyordur acaba...
iş kafada biter.
birilerinin neresine battığını, neden battığını anlayamadığım olay.
ha pardon içinde " türk" ifadesi geçiyor.
bu yüzden bazı gözü dönmüş vatansızlara fersah fersah batması doğaldır.
zaten bu tipler nerede türk ve milli değerler ve ifadeler varsa kudurur ve gocunur.
